Twee vrouwen
Twee vrouwen lopen het perron op van station Zwijndrecht. Donkere vrouwen, Surinaams, Hindoestaans, allebei, ik weet het niet goed. Wat me vooral aan hun opvalt is hun huid. Die is diepglanzend donkerbruin en erg gaaf. Verder zijn ze netjes gekleed. De één in een zwarte jurk met rode noppen, de ander in een zijden topje en een goudgele zijden rok. Ze zien er uit of ze naar een feestelijke gelegenheid onderweg zijn. Ik denk ook even aan de Doopsgezinde kerk op de Avenue Concordia. Maar wat het meest opvalt is hun gedrag.
Ze zijn samen maar ook apart. Het zouden zussen kunnen zijn, maar ze willen overduidelijk niets met elkaar te maken hebben. Ze lopen apart van elkaar en gaan apart van elkaar zitten. Omdat ik met de fiets ben moet ik de trein in bij een compartiment waar mijn fiets mag staan. Ook de twee vrouwen stappen daar in. Daardoor zie ik dat ze allebei op een apart bankje, ieder aan één kant van de trein gaan zitten. Ze zeggen geen woord tegen elkaar.
Net als ik stappen ze uit op station Blaak. Terwijl de één rechtstreeks naar de trap loopt, loopt de ander om. Achter elkaar gaan ze de roltrap omhoog. Dan wachten ze op tram 21 richting De Esch. Dus toch de Doopsgezinde kerk aan de Avenue? De één, degene in de noppenjurk, wacht aan de kant van de rails, de ander aan de andere kant, de kant van de Oude Haven. Ik durf niet te vragen wat er tussen hen aan de hand is, alhoewel mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Op de fiets blijf ik nog een tijdje talmen. Durf ik het aan hun te vragen waarom ze niet met elkaar spreken. Ik krijg de moed niet verzameld en fiets met vraagtekens boven mijn hoofd naar huis.
Ze zijn samen maar ook apart. Het zouden zussen kunnen zijn, maar ze willen overduidelijk niets met elkaar te maken hebben. Ze lopen apart van elkaar en gaan apart van elkaar zitten. Omdat ik met de fiets ben moet ik de trein in bij een compartiment waar mijn fiets mag staan. Ook de twee vrouwen stappen daar in. Daardoor zie ik dat ze allebei op een apart bankje, ieder aan één kant van de trein gaan zitten. Ze zeggen geen woord tegen elkaar.
Net als ik stappen ze uit op station Blaak. Terwijl de één rechtstreeks naar de trap loopt, loopt de ander om. Achter elkaar gaan ze de roltrap omhoog. Dan wachten ze op tram 21 richting De Esch. Dus toch de Doopsgezinde kerk aan de Avenue? De één, degene in de noppenjurk, wacht aan de kant van de rails, de ander aan de andere kant, de kant van de Oude Haven. Ik durf niet te vragen wat er tussen hen aan de hand is, alhoewel mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Op de fiets blijf ik nog een tijdje talmen. Durf ik het aan hun te vragen waarom ze niet met elkaar spreken. Ik krijg de moed niet verzameld en fiets met vraagtekens boven mijn hoofd naar huis.
Reacties