D.H. Lawrence: Naar Sardinië

Van 4 tot en met 10 januari 1921 maakte D.H. Lawrence met zijn vrouw (de bijenkoningin genoemd in het boek) een reis naar Sardinië. Hij schreef er een boek over dat in het Engels Sea and Sardinia heet. Een betere titel dan de titel van deze vertaling, want bijna de helft van het boek gaat over de zeereis naar Sardinië en de reis terug (opnieuw over zee natuurlijk). Lawrence reist (over land) van zijn woning naar Palermo, neemt daar de boot naar Cagliari, rijdt per trein naar Mandras, gaat per bus naar Sorgono, Nuoro en uiteindelijk naar Terra Nuova, de haven van Olbia. Daar neemt het echtpaar opnieuw de boot en reist naar Civitta Vecchia. Dan gaat het met de trein naar Napels waar voor de laatste maal de boot wordt genomen, naar Palermo.

Het is niet altijd een prettige reis. Het eten is vaak vies, de kamers zijn meestal vies en koud, de wijn is ijskoud. Gelukkig zijn de treinen en bussen goed. Het is natuurlijk wel januari en fijn zomerweer kun je niet verwachten. Maar Lawrence en zijn vrouw bezoeken geen enkel strand, het is echt een reis door het binnenland en door de bergen van Sardinië en geen strandvakantie zoals onze vakantie. Hij ziet veel en beschrijft gedetailleerd. In Cagliari zijn kinderen verkleed op Driekoningen, in Nuoro is er een soort carnavalsfeest met gemaskerde mannen en ook stuit het echtpaar op een processie.

Soms springt de schrijver uit zijn vel en moet zijn vrouw hem kalmeren. Vaak is zijn vrouw gecharmeerd van een persoon waar Lawrence weer een vreselijke hekel aan heeft zoals de man die piano speelt op de boot van Sardinië naar het vaste land. Ze baren met zijn tweeën veel opzien met een thermoskan die nog niemand in Italië eerder gezien heeft.

Een mooi boekje, een reis om eens na te reizen. Voor de volgende keer op Sardinië.