Arnon Grunberg: Figuranten

Ik vind Figuranten het slechtste boek dat ik tot nu toe van Arnon Grunberg heb gelezen. Ik heb er al heel wat gelezen (bijna alle romans op twee na waarvan één onder het pseudoniem Marek van der Jagt) en van de meeste erg genoten. Ook dit boek geeft me veel plezier, maar toch ontbreekt er ditmaal iets. Het is één van de weinige boeken dat geen prijs heeft gewonnen en ik kan dat begrijpen. Ik blijf doorlezen dus er is iets wat me boeit maar tegelijkertijd vind ik het niet echt boeiend. Vreemd.

Grappig toeval is dat in dit boek ook weer een Lady Macbeth ten tonele wordt gevoerd. Broccoli, één van de hoofdpersonen, wil Elvira Lopez, de vrouwelijke hoofdpersoon, Lady Macbeth laten spelen in een schuur. Dat gebeurt ook, voor drie bezoekers. De ikfiguur, Ewald Krieg, wil acteur worden maar is meer het type van een schrijver. Hem wordt gevraagd een monoloog te schrijven voor Frederika Steinmann die deze monoloog naakt op het strand, zittend op een zwarte kubus, wil uitvoeren.

Zelf wil ik een andere monoloog uit het boek distilleren, om gespeeld te worden door de Poolse Vrouw, het verhaal van Elvira Lopez over haar Argentijnse minnaar Galani, een bonthandelaar die filmproducent wil worden omdat hij iets te vertellen heeft dat alleen in film verteld kan worden. Wat dat iets is blijft tot het einde toe duister, maar het verhaal van Elvira is prachtig. De film van Galani wordt nooit afgemaakt en in het boek in Parijs voor een handjevol toeschouwers vertoond op een filmfestival in Parijs, maar in de werkelijkheid is er ook een Elvira Lopez die filmster en zangeres is. Zij staat op de foto bij dit artikel. Zij zou het ook niet slecht doen als Lady Macbeth.