Feest

Ik ga aan het einde van de middag met de tram, trein en bus naar Willem. Ik ben verstrooid en reis met de trein naar Rijswijk terwijl ik normaliter altijd naar Delft trein en daar de tram neem. Maar ik heb geluk. Alle aansluitingen gaan razendsnel en ik ben in een uur bij Willem. Het is half zes. Ik drink een kopje koffie met Willem en vertel over de ouderavond van Denise die ik zogenaamd woensdagavond had. Ik vraag hem of ze woensdagavond nog hebben gerepeteerd terwijl ik donders goed weet dat alle overige leden van de band gisteravond bij mij thuis waren. Ik vertel van Flaubert's papagaai. Het is een prachtig spel. Dan repeteren we vijf nummers die we straks moeten spelen in strandtent De Fuut. Willem hoopt op Egyptisch eten aldaar, één van de dingen waarmee ik Willem heb kunnen paaien om samen met mij mee te doen tijdens dit fictieve optreden. We spelen de vijf nummers die ik heb uitgekozen, het is lekker spelen zo met zijn tweeën. Dan is het tijd om in te pakken. Rond half zeven is het tijd om te gaan.

Willem gaat even tanken en ik doe een poging om Dodo, zijn vriendin, te bellen om haar te zeggen dat we keurig op schema zitten. Maar de telefoon maakt geen verbinding. Ik zie al een kink in de kabel komen. Maar we rijden rustig verder en zijn precies op tijd, enkele minuten voor zeven op de afgesproken plaats waar we zullen worden opgepikt door Leo, de baas van De Fuut. Ik bel opnieuw Dodo, terwijl ik zeg dat ik Magda bel. Opnieuw krijg ik geen contact. Dus bel ik mijn Oudste Dochter want die is ook op het feest. Die neemt op. Ik vertel haar dat we er zijn. Enige tijd later komt Leo ons halen. We rijden door de duinen en alles gaat perfect. Leo vraagt aan Willem hoe het met zijn vriendin Dodo is. Willem vertelt dat ze in Arnhem op een opening is. Leo en ik weten wel beter. Dodo staat ons op te wachten in De Fuut.

We lopen de strandtent binnen en worden aangestaard door een grote groep gemaskerde mensen. Iedereen heeft een masker op gemaakt van een foto van het gezicht van Willem. Willem wordt aangestaard door honderd Willems, van babyleeftijd tot nu. Een surrealistische ervaring. Zelfs voor mij die van het plan volledig op de hoogte is. Willem herkent onmiddellijk zichzelf en realiseert zich dat dit feest niet het feest is waar ik hem zogenaamd mee naar toe heb genomen, maar een feest voor hem. De eerste die op Willem afkomt is zijn moeder die door hem moeiteloos wordt herkend achter het masker. Het feest kan beginnen.