Romeo en Julia

Het eerste boek van Franz Kafka dat ik las was Amerika. Aan het einde van het boek komt de held van het boek terecht bij het natuurtheater van Oklahoma. Het lezen van het boek was in zekere zin een desillusie omdat het boek niet voltooid bleek te zijn. Begon ik eindelijk aan Kafka had ik een incompleet boek te pakken. Toch is die naam het natuurtheater van Oklahoma bij me blijven hangen want ik herken hem onmiddellijk als het Nature Theatre of Oklahoma tijdens de Internationale Keuze van de Schouwburg in Rotterdam optreedt.

Ze spelen het stuk Romeo en Julia maar niet zoals het door Shakespeare geschreven is. Nee, ze hebben vrienden gevraagd het verhaal na te vertellen en twee acteurs (een Julia en een Romeo) spelen die verhalen gesteund door een 'oortje' dat de tekst souffleert. Een grappig effect want daardoor lijkt het alsof ze op een onwerkelijke manier nadenken over wat ze moeten zeggen. Een keer of acht komt zo dit verhaal voorbij. Tussendoor is er tweemaal een onbegrijpelijke entracte met een dansende kip (een actrice in een Pinoachtig geel verenkostuum wat voor mij niet had gehoeven).

Het is grappig te zien op welk punt bijna iedereen twijfelt. Wie pleegt het eerst zelfmoord? Romeo of Julia? En op welke manier? Met gif of met het zwaard? Ik vind het allemaal erg lollig, vooral de vrouw (Anne Gridley) speelt bijzonder goed.

Aan het einde haak ik enigszins af. Nadat we de hele avond monologen hebben gehoord, komen de spelers aan het einde samen op en discussiëren over theater,over geld, over beroemdheid en de ander aftroeven. Iets wat niet veel toevoegt. Dan volgt het applaus en gaan de spelers na een aantal keren terugkomen af, het publiek is enthousiast. Dan komen ze nog een keer terug in het donker en doen tot besluit de beroemde balkonscène.