Marguérite Duras: L'amant
L'amant is een boek dat al lang op mijn lijstje stond om eens te lezen. Een boek dat ooit eens gelezen moest worden. Er was een periode aan het einde van de jaren tachtig dat Duras veel gespeeld werd op het Nederlands toneel, onder andere naar aanleiding van de Prix Goncourt voor dit boek uit 1984. Ik zag de film Hiroshima, mon amour, waarvoor ze het scenario schreef, haar toneelbewerking van Het beest in de jungle van Henry James met Ger Thijs en Marjon Brandsma, en meer. In mijn studententijd had ik de film India Song gezien, maar eind jaren tachtig maakte ik dus pas goed kennis met haar werk voor theater en film. Een intrigerend oeuvre van een intrigerende persoonlijkheid. Iemand met een verwoest gezicht zoals ze zichzelf aan het begin van L'amant beschrijft. Iemand die veel heeft meegemaakt waarvan de geschiedenis zijn tekenen in het gezicht heeft gegroefd.
Nu, eindelijk, vele jaren later, lees ik L'amant. De geschiedenis van haar jeugdliefde, een verhaal dat haar hele leven misschien wel heeft gevormd of in ieder geval berïnvloed. Een meisje van vijftieneneenhalf, ze noemt de leeftijd enkele keren expliciet, wordt de minnares van een oudere, volwassen Chinese man, de minnaar uit de titel. Hij is rijk en onderhoudt haar. Tegen de achtergrond van deze liefdesgeschiedenis wordt het verhaal van het gezin waaruit ze voortkomt beschreven. Niet chronologisch, heen en weer, op en neer in de tijd. De moeder die op de achtergrond stilzwijgend goedkeurt wat haar dochter doet, de oudere broer, een bedrieger en kleine crimineel die de erfenis van de overleden vader er doorheen jast, en de jongste broerdie vroegtijdig om het leven komt, ver van huis en ver van zijn familie. Een indrukwekkend boek dat in bijna niets lijkt op wat ik er van te voren van verwachtte ondanks het feit dat ik toch een redelijke indruk had van hoe en waarover Duras schreef.Tegelijk denk ik dat ik nu anders lees met zelf een dochter van vijftien in huis, bijna de leeftijd van de hoofdpersoon. Een geweldig boek met een ontroerend einde.
Nu, eindelijk, vele jaren later, lees ik L'amant. De geschiedenis van haar jeugdliefde, een verhaal dat haar hele leven misschien wel heeft gevormd of in ieder geval berïnvloed. Een meisje van vijftieneneenhalf, ze noemt de leeftijd enkele keren expliciet, wordt de minnares van een oudere, volwassen Chinese man, de minnaar uit de titel. Hij is rijk en onderhoudt haar. Tegen de achtergrond van deze liefdesgeschiedenis wordt het verhaal van het gezin waaruit ze voortkomt beschreven. Niet chronologisch, heen en weer, op en neer in de tijd. De moeder die op de achtergrond stilzwijgend goedkeurt wat haar dochter doet, de oudere broer, een bedrieger en kleine crimineel die de erfenis van de overleden vader er doorheen jast, en de jongste broerdie vroegtijdig om het leven komt, ver van huis en ver van zijn familie. Een indrukwekkend boek dat in bijna niets lijkt op wat ik er van te voren van verwachtte ondanks het feit dat ik toch een redelijke indruk had van hoe en waarover Duras schreef.Tegelijk denk ik dat ik nu anders lees met zelf een dochter van vijftien in huis, bijna de leeftijd van de hoofdpersoon. Een geweldig boek met een ontroerend einde.
Reacties