Eerste contact

Ik vraag me af waarom ik haar de eerste keer heb geschreven. Ik heb haar profiel gelezen en iets daarin heeft me overgehaald haar uit te kiezen. Te selecteren uit de duizenden anderen op het wereldwijde web. Is het het schilderijtje van Willem de Kooning van een zingende vrouw? De daarin verborgen belofte van een zingende vrouw? Is het de vage aanduiding van plaats, aan zee? Dat doet me denken aan Katwijk en Noordwijk, badplaatsen die ik goed ken, vooral de eerste, de plaats waar een oude geliefde vandaan kwam. Of de oproep om te schrijven over literatuur? Ik houd van lezen en van literatuur en neem me voor pittig stelling te nemen tegenover haar inzichten en meningen.

Ik weet het niet en zou het zou nu niet belangrijk zijn als ik haar nooit had ontmoet,nooit had gezien, nooit had aangeraakt, nooit had gezoend. Was dat alles niet gebeurd, dan was deze gebeurtenis verdwenen, snel vervaagd en daarna opgelost. Een gebeurtenis als deze krijgt in retrospectief een belangrijker betekenis dan hij aanvankelijk had. Het is het begin van een nieuwe liefde, de belangrijkste ontdekking in de laatste jaren. De ontdekking dat je niet jong hoeft te zijn om overweldigd te worden door een liefde die je meesleept, opslokt, vervoert. Je uitdaagt om dingen te doen waarvan je niet wist dat je ze durfde.