Nachtelijk ongeval

"Modiano is een meester in het oproepen van welke emotie en sfeer dan ook," schrijft Arnon Grunberg op de achterkant van het boek "Nachtelijk Ongeval" (Accident Nocturne). Dat is niet waar. Zoals in elk boek schrijft Modiano over vergeten plaatsen, vervagende herinneringen en is de sfeer zoals in elk boek melancholiek. Er is zoals altijd een onzichtbare vader die zich bezig houdt met licht criminele handelingen. In dit boek is zijn vader op het moment van het nachtelijk ongeval zojuist verdwenen om nooit meer terug te keren. Er is een meisje, Hélène Navachine, dat uit het oog is verdwenen, maar niet uit het hart. Op dat moment wordt de schrijver, op de rand van volwassenheid, aangereden, maar een hotel gebracht, overgebracht naar een kliniek en komt in contact met de vrouw die hem heeft aangereden, Jacqueline Beausergent. De rest van het boek is een zoektocht naar deze vrouw. Langs pleinen en straten en in café's in een nachtelijk Parijs, op zoek naar de zeegroene Fiat die hem aanreed. Met behulp van plattegronden en kaarten. Ze roept herinneringen op aan een vroeger ongeval en hij is benieuwd of deze vrouw dezelfde is als degene die hem eerder heeft aangereden. Zo suggereert hij verbanden tussen personen die er misschien helemaal niet zijn. Tussen de grote man ("Het schijnt dat hij bepaald geen koorknaapje is") die hem naar de kliniek brengt en zijn vader. Tussen de zwarte hond uit zijn jeugd die is overreden. Aan het einde van het boek komt een prachtige scène voor waarin hij een zwarte hond volgt die hem aan deze hond doet denken en die misschien een reïncarnatie is van de doodgereden hond. In zijn surrealisme deed de scène me denken aan "De Eerste Leerschool der Liefde" van Flaubert waarin één van de hoofdpersonen ook voortekenen ontleent aan een zwerfhond. Het thema van de eeuwige wederkeer wordt daarnaast verbeeldt in de figuur van de mysterieuze dokter Bouvière door wie hij in contact komt met Hélène.
Adressen en plaatsen spelen een belangrijke rol, vooral door het adressenboekje van zijn vader dat hij altijd bij zich draagt. Op een gegeven moment is er een lijstje uit het telefoonboek met de namen van de bewoners van nummer 4 op de Avenue-de-Mun waarvan hij vermoedt dat Solière, de man die hem naar de kliniek heeft gebracht, er woont en die hem in contact zou kunnen brengen met Jacqueline:
Borscher (J.): PASSY 13 51
Fin. en Onr. Goedmaatschappij Trocadéro: PASSY 48 00
Destombe (J.): PASSY 03 97
Dupont (A.): PASSY 24 35
Goodwin (Mevr. C.): PASSY 41 48
Grunberg (A.): PASSY 05 00
Mc Lachlan (G.V.): PASSY 04 38
De zesde persoon op de lijst is Arnon Grunberg die de tekst op de achterflap heeft geschreven. Dat kan na het lezen van dit boek geen toeval zijn.