Wrijven
Op mijn knieën zittend wrijf ik de linoleum vloer. Stukje bij beetje wrijf ik elke tegel op. Ik moet denken aan een Japanse prent van een man die een spiegel opwrijft. Zijn benen in een vreemde houding, gekruist of zoiets, één arm naar voren met in de hand een doekje. Eerst heb ik de vloer schoongemaakt met water met een beetje ammoniak, nu gebruik ik half water, half poetsmiddel, volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking.
Ook denk ik aan Paul, die me ooit vertelde dat hij het dweilen van de vloer van het huis van zijn moeder als een soort van bidden beschouwde. Het leert je nederigheid, zo'n eenvoudige basale handeling. Onderdanigheid. Een beetje een Zen-gedachte wat me weer terugbrengt bij de Japanner op de prent.
Ook denk ik aan Paul, die me ooit vertelde dat hij het dweilen van de vloer van het huis van zijn moeder als een soort van bidden beschouwde. Het leert je nederigheid, zo'n eenvoudige basale handeling. Onderdanigheid. Een beetje een Zen-gedachte wat me weer terugbrengt bij de Japanner op de prent.
Reacties