Hij denkt terug aan de eerste keer. Hij merkt dat de herinnering aan haar, aan bepaalde gebeurtenissen, vervaagt. Sommige ogenblikken staan hem helder voor de geest, andere beginnen te verdwijnen met de tijd. Er zijn ogenblikken die hij gedetailleerd beschreven heeft. Er zijn ogenblikken die hem plotseling voor de geest komen als hij ergens is, een geur ruikt, een herkenningsteken ziet. Soms leest hij plotseling haar naam. Hij heeft geschreven dat bepaalde ervaringen hem lang zouden heugen, maar hij merkt dat hij die nu vergeten blijkt te zijn. Een algemeen gevoel is gebleven, maar misschien is dat het geheim van de liefde. Dat je een ervaring steeds wilt herhalen om hem niet te vergeten, maar dat de herhaling juist maakt dat de verschillende ervaringen samensmelten tot een geheel. Hij zal nooit weten hoe het is om altijd en voor de rest van zijn leven met haar samen te zijn. Hij is haar kwijt. Daardoor wordt de herinnering alleen maar mooier. Ze wordt onvergetelijk op het moment dat hij haar ziet verdwijnen in een wolk van onvergetelijke momenten. Daarom wil iemand de eerste keer herhalen. Je hoopt dat die eerste keer nog een keer overgedaan kan worden. Maar als de eerstvolgende keer of de laatste keer indrukwekkend genoeg is drukt de herinnering daaraan de voorgaande herinnering weg. Dezelfde straat ziet er anders uit als je hem terug loopt in de omgekeerde richting. Zo is de herinnering aan de laatste keer dichterbij dan de herinnering aan de eerste keer. Een draaikolk, het einde wordt steeds kleiner in de verte.
Hij denkt terug aan de eerste keer. Hij merkt dat de herinnering aan haar, aan bepaalde gebeurtenissen, vervaagt. Sommige ogenblikken staan hem helder voor de geest, andere beginnen te verdwijnen met de tijd. Er zijn ogenblikken die hij gedetailleerd beschreven heeft. Er zijn ogenblikken die hem plotseling voor de geest komen als hij ergens is, een geur ruikt, een herkenningsteken ziet. Soms leest hij plotseling haar naam. Hij heeft geschreven dat bepaalde ervaringen hem lang zouden heugen, maar hij merkt dat hij die nu vergeten blijkt te zijn. Een algemeen gevoel is gebleven, maar misschien is dat het geheim van de liefde. Dat je een ervaring steeds wilt herhalen om hem niet te vergeten, maar dat de herhaling juist maakt dat de verschillende ervaringen samensmelten tot een geheel. Hij zal nooit weten hoe het is om altijd en voor de rest van zijn leven met haar samen te zijn. Hij is haar kwijt. Daardoor wordt de herinnering alleen maar mooier. Ze wordt onvergetelijk op het moment dat hij haar ziet verdwijnen in een wolk van onvergetelijke momenten. Daarom wil iemand de eerste keer herhalen. Je hoopt dat die eerste keer nog een keer overgedaan kan worden. Maar als de eerstvolgende keer of de laatste keer indrukwekkend genoeg is drukt de herinnering daaraan de voorgaande herinnering weg. Dezelfde straat ziet er anders uit als je hem terug loopt in de omgekeerde richting. Zo is de herinnering aan de laatste keer dichterbij dan de herinnering aan de eerste keer. Een draaikolk, het einde wordt steeds kleiner in de verte.
Reacties