Wunderbaum: De komst van Xia

Ben ik een beetje Wunderbaum-moe? Misschien wel. Het is alweer een tijdje geleden dat ik De komst van Xia heb gezien, hun laatste voorstelling op het dak van het vroegere Hofplein-station. De spelers zijn begonnen aan een groots project over de inrichting van een nieuwe samenleving, nadrukkelijk geen utopie. Hoe zou een nieuwe samenleving er uit moeten zien? Wat is daar voor nodig? Daarmee begint de voorstelling. De spelers van Wunderbaum, uitgebreid met Gijs Naber en Hanna van Lunteren van het Rotheater, maar zonder Wiene Dierickx, spelen een zestal filosofen. Elke acteur heeft zijn specialiteit en elk zijn of haar eigen filosofisch voorbeeld. Als in een dance battle komen de zes tegen elkaar uit in een decor als een Grieks of Romeins forum. 

De toeschouwers zitten rondom, de spelers komen van bovenaan de tribune naar beneden om daar als in een leeuwenkuil tegen elkaar te strijden. Het is een veelbelovend begin van de voorstelling. Opgesloten in het decor zien we niets van de omgeving, de stad rondom, en gefocust op de acteurs en hun spel. Verschillende meningen buitelen over elkaar heen totdat plotseling iemand in het publiek haar mening geeft. Dit is verrassend alhoewel het snel duidelijk is dat 'dit er bij hoort'. De vrouw die zich in de discussie mengt is één van de vele figuranten die aan de voorstelling deelneemt. Als dan op een gegeven moment alle spelers uit het decor verdwijnen ontstaat een voorgekookte 'discussie' tussen de figuranten totdat dit ook oplost en alle figuranten tegelijk en in koor beginnen te spreken. Dat is de voorbereiding op de komst van Xia, de nieuwe leider, een jong Chinees meisje.

Het decor schuift open, we zien de uitgestrektheid van de stad bij schemer, een prachtig beeld en dan volgt een nogal warrig gedeelte. Mensen met vlaggen rennen af en aan, in een hokje staan twee mannen muziek te maken en uiteindelijk komt een klein en jong Chinees meisje aangelopen, Xia. Vooral het gedoe met de vlaggen ziet er nogal knullig uit. Xia vertelt haar levensverhaal in het Chinees, en dat wordt vertaald door Gijs Naber. Een verhaal van vele omzwervingen over de wereld. Ze gaat op een stoel zitten en krijgt cadeautjes, rijdt een rondje op een brommer en verdwijnt tenslotte met Gijs Naber in het hokje van de muzikanten. Via geprojecteerde beelden zien we haar in bed zitten en gaan slapen. Xia heeft besloten hier te blijven.

Een nogal onevenwichtige voorstelling. In twee niet helemaal aan elkaar passende delen valt hij uiteen. Het eerste deel is spannend en indrukwekkend, vooral het spel van de drie dames. De mannen zijn over het algemeen wat schreeuwerig en blijven daardoor op de vlakte. Het tweede deel is rommelig en slechts te begrijpen met behulp van de folder die we achteraf aangeraakt krijgen. Daarin een groot interview met Willem Schinkel, socioloog bij de Erasmus Universiteit. In dat artikel zijn de uitgangspunten van de voorstelling te lezen. Die ik er in eerste instantie door alleen maar kijken niet uithaalde. De chaos van het einde had niet de impact dat het einde van een voorstelling als Looking for Paul had. Nogal teleurstellend en vandaar mijn verzuchting: ben ik misschien Wunderbaum-moe? Hopelijk wordt het beter nu Xia is gearriveerd. In het najaar volgt het volgende deel van The Green Forest.