Il Stupendo: Derde voorstelling

Het publiek in de Larenkamp is moeilijker te veroveren dan het publiek in LCC Zevenkamp. De spelers beginnen met minder energie, misschien dat het daaraan ligt. Maar al met al lijkt het publiek weerbarstiger en minder bereid zich over te geven aan onze klucht. Ik was bang dat het een duidelijk mindere voorstelling zou worden na een week pauze maar dat is echt niet het geval. Iedereen werpt zich er in maar kan tijdens het eerste bedrijf niet altijd de benodigde energie er in pompen.

Na de pauze gaat het gelukkig beter. Een aantal ouwetjes klaagt over de slechte verstaanbaarheid maar eerlijk gezegd ben ik dat wel gewend met bejaarden. Die klagen eigenlijk altijd over verstaanbaarheid. Zelf zit ik helemaal achterin de zaal bij de knoppen en kan bijna alles verstaan. Leni, die altijd al moeite heeft om haar volume op peil te houden is de enige die ik soms niet goed kan verstaan en onder de grens van verstaanbaarheid zakt. Ik ben niet ontevreden maar het kan altijd beter en dit was niet de beste voorstelling. Ik ben benieuwd naar Delft waar we over vier weken de laatste voorstelling gaan spelen.

Foto: Sharon Ravenna (Maggie), Peter van der Weel (Saunders), Leni Rolffs (Julia) en Carla van Noorloos (piccolo) door Jasper Verolme.