Dagboek Sardinië: San Pietro de Sintrános
De San Nicola hebben we op weg naar Bulzi gemist en volgens de mevrouw van de Alimentari die broodjes voor ons klaarmaakt in haar piepkleine winkeltje, gekookte ham en salami, erg moeilijk te vinden, eigenlijk onmogelijk zonder gids. Ze kan ons niet uitleggen hoe we daar zouden moeten komen. We eten de broodjes op zittend op een bankje voor de winkel en besluiten de San Nicola te laten voor wat het is. Op weg naar het volgende kerkje zegt Mijn Vrouw dat het zo heerlijk is om niets te hoeven. Je niet te hoeven haasten. Nergens op een afgesproken tijd te hoeven zijn. Onthaasten.
Niet echt in een veld met bloemen zoals de Rough Guide to Sardinia ons voorspelde, maar wel midden op het platteland vinden we de Pisaanse kerk die ons beloofd is, de San Pietro de Sintrános.
Reacties