Toneelhuis: Onder de vulkaan

Hein Janssen vindt er niets aan, aan Onder de vulkaan van het Toneelhuis in de regie van Guy Cassiers met Josse de Pauw, Bert Luppes, Katalijne Damen en Marc van Eeghem. Tussen zeven en half acht voordat de voorstelling dezelfde avond begint, neem ik het besluit om toch maar te gaan. Ik lees even snel de recensies die via de site van de Rotterdamse Schouwburg beschikbaar zijn. Vier in totaal. Drie zijn positief en maar liefst twee komen er uit het NRC Handelsblad, iets wat me verbaast, waarom twee recensies van een en hetzelfde stuk? Maar goed, de enige die er niets aan vindt is Hein Janssen van De Volkskrant. Een beetje angstig ben ik wel. Het meest geroemde stuk van Guy Cassiers, de vierdelige bewerking van Proust's Op zoek naar de verloren tijd kon mij absoluut niet bekoren. Bij het eerste deel viel ik in slaap en de daarop volgende delen heb ik niet gezien. De Sleutel, Hersenschimmen en Bezonken Rood, alle eveneens boekbewerkingen, vond ik dan weer wel erg goed.

Maar nu dus Onder de vulkaan naar het boek van Malcolm Lowry. Een simpel boek, ik heb het ongeveer dertig jaar geleden gelezen. De hoofdpersoon is de consul Geoffrey, hij is de hele dag dronken, zijn vrouw Yvonne heeft hem verlaten en komt op Allerzielen in 1938 bij hem terug om hem te redden. Toevallig is ook de stiefbroer Hugh aanwezig met wie een buitenechtelijke relatie had. De vierde hoofdpersoon is Jacques, de beste vriend van de consul. Samen gaan ze op weg op een tocht op weg naar het einde. Dat dit verhaal niet goed af kan lopen is vanaf het begin aan duidelijk. Ik snap dan ook niet waarom Hein Janssen vindt dat je zonder het boek gelezen te hebben er niets van zult snappen. Niet alle lagen van het boek komen aan de orde, maar daar komen prachtige beelden voor in de plaats. Vooral de dronken dans van Josse de Pauw maakte op mij grote indruk. Een erg mooie en indrukwekkende en ontroerende voorstelling die nog op enkele plaatsen in het land te zien is. Voor de speellijst: www.toneelhuis.be