Tevreden

Opnieuw fiets ik tevreden naar huis na een repetitie van De Mooie Onbekende. Weer is er een zieke, ditmaal is het Guido Mulder (De Pool) die met keelontsteking thuis zit, een kleine rol maar toch, we zijn weer niet helemaal compleet.

Ik begin met het decor anders in te richten na van het weekend veel te hebben gesproken met Mijn Vrouw die de vormgeving doet. We maken van vier tafels een grote stamtafel en zetten achteraan een paar tafels als bar neer. Dit wijzigt de mise-en-scène weer en geeft weer andere beelden. Ik twijfel aan de opstelling maar we proberen het.

Eerst doen we een doorloop van het hele stuk die heel lang duurt. Ongeveer 43 minuten zijn we bezig, veel te lang. Er zijn tussendoor onderbrekingen maar het stuk is ongetwijfeld te lang voor het Eenakterfestival. Er zal nog iets uit moeten. Dat moet ik bespreken met Dokter Kees. Maar aan het einde van het stuk ben ik wel ontroerd en geraakt als de situatie onherstelbaar uit de hand loopt.

Van het geheel gaat het laatste bedrijf het slechtst dus daar besteed ik na de doorloop extra aandacht aan. Ik wil hier nog niet te veel prijsgeven maar zoals ik aan het begin van dit stuk al schreef, fiets is tevreden naar huis. We hebben in één avond weer veel bereikt.