Op een oude fiets moet je het leren

"Op een oude fiets moet je het leren", deze uitdrukking wordt mooi geïllustreerd in de tekenfilm Heavy Traffic van Ralph Bakshi, maker van Fritz the Cat, waarin de jonge hoofdpersoon door zijn vader of moeder wordt meegenomen naar een publieke vrouw om ingewijd te worden in de seks. Want het kan toch niet dat je als je in het huwelijk treedt niet weet hoe 'het' moet. De jongen is een gevoelige joodse jongen, de hoer een gigantische vrouw die minstens vier keer zo breed is als de jongen. Een traumatische ervaring die natuurlijk niet afloopt zoals de ouders van de jonge protégé graag hadden gewild.

Het is 1973, ik ben 18, een jaar eerder is Mieke Maaike's Obscene Jeugd van Louis Paul Boon verschenen, en de ideeën over seks zijn op zijn minst erg anders dan de ideeën over seks van nu. Ook ik had op de middelbare school wel eens fantasieën over hoe ik zou worden ingewijd in de seks door een oudere vrouw die mij als onervaren jongen aantrekkelijk zou vinden en me zou leren 'hoe het moest'. Natuurlijk niet zoals in de film van Bakshi, meer zoals in het vreselijke lied Het werd zomer van Rob de Nijs.

Eind zeventiger jaren schreef ik samen met mijn vriend Frits het lied Meisjes van veertien jaren dat begint met de regels: "Al 54 jaren kan ik mij niet bedaren, raak ik gevoelige snaren, bij meisjes van veertien jaren" en onder andere de regel: "Mijn handen zijn een strijkstok waar al dat schoons aan kleeft" bevat. Allemaal erg camp, zelf waren we nog lang geen 54 en nog maar een jaar of tien ouder dan de meisjes waarover we zongen. Ik moest er aan denken toen ik deze week 54 werd. En ook door Roman Polanski.

Geen 54 maar 76 jaar oud is Polanski nu en hij wordt achtervolgd door een meer dan dertig jaar oud zedenmisdrijf, het onder drugs verkrachten van een dertienjarig meisje. Het meisje heeft hem sindsdien vergeven (zo schrijven de Amerikaanse kranten) en hij zou indertijd 48 dagen in de cel hebben moeten zitten als straf voor zijn misdragingen, nu zou hem een straf van vijftig jaar (!) boven het hoofd hangen.

De zaak doet me enigszins denken aan De Drie van Breda, een geruchtmakende zaak uit 1972. Drie Duitse krijgsgevangenen, veroordeeld voor oorlogsmisdaden in de Tweede Wereldoorlog, zaten al vele jaren gevangen in een gevangenis in Breda. De minister van justitie, Van Agt, wilde ze nu eindelijk maar eens vrijlaten, uit medelijden, ze hadden hun straf nu wel gehad. Een groot gedeelte van Nederland kwam in opstand tegen de plannen en uiteindelijk werden de overgebleven Twee van Breda (eentje was ondertussen overleden) in 1979 vrijgelaten.

Mijn twijfel met betrekking tot de zaak Polanski gaat voornamelijk over het waarom. Waarom willen we Polanski straffen? Rechtvaardigheid of wraak? Naar mijn idee is Polanski in zijn leven al zoveel gestraft voor zaken waaraan hij geheel onschuldig was. Zijn ontsnapping uit het getto van Warschau, de moord op zijn vrouw Sharon Tate door de bende van Charles Manson. Moet deze oude zondaar nu de rest van zijn leven boeten in een Amerikaanse cel? Voor wie en waarom? Wraak zou mij het enige motief lijken, niet rechtvaardigheid.

Tenslotte kom ik terug op de uitdrukking "Op een oude fiets moet je het leren." Stel, het is 1977 en Roman Polanski is een vrouw en hij had een jongen gedrogeerd en met hem seks gehad, zou die jongen haar hebben aangeklaagd en indien ja, zou die vrouw toen, het is 1977, zijn veroordeeld?

Illustratie: Ralph Bakshi met links de 'oude fiets' waarop Michael Corleone de hoofdpersoon van Heavy Traffic 'het' moet leren.