Vormgeving Mooie Onbekende
De Vormgeefster is er dus eerst praten we uitgebreid over de vormgeving en kostuums terwijl we wachten op Zweitze die Lutter speelt, die zit te wachten op de Wegenwacht omdat zijn auto niet starten wil. De spelers zijn enthousiast over de ideeën van De Vormgeefste. De dorpsbewoners worden allemaal grijs en grauw terwijl de Mooie Onbekende en de Pool in kleur zijn. 's Ochtends hebben de Vormgeefster en ik uitgebreid gepraat met Dokter Kees over de vormgeving, de inhoud van het stuk en de rollen en hun functie. Van Dokter Kees krijg ik nog een mooi cadeautje voor mijn verjaardag, De Lege Ruimte van Peter Brook. Een boek dat ik ooit wel eens heb gelezen en dat me zeker heeft beïnvloed, maar dat ik blij ben nu te bezitten.
Als we de ideeën over de vormgeving hebben besproken is Lutter nog niet gearriveerd maar gaan we aan het werk met het begin en de middelste scène. Vooral het begin is steeds meer zoals ik het wil, maar de middelste scène loopt nog niet zoals ik het wil. We sleutelen aan de mise-en-scène, de lijnen die iedereen loopt en moet lopen en langzamerhand krijgt de scène richting. Maar op een gegeven moment weet Eugenie, De Mooie Onbekende, het even niet meer. Maar dan arriveert Zweitze en is het de hoogste tijd voor een doorloop.
De doorloop is alweer een stuk beter dan de vorige keer en de speeltijd is alweer zes minuten korter geworden, ze spelen het stuk nu in 36 minuten.Nog steeds te lang, maar het gaat de goede kant op. De mise-en-scènes zijn hier en daar veel te rommelig en de rollen van De Mooie Onbekende en van Lutter verdienen nog veel aandacht. Maar ik ben niet ontevreden. We hebben nog weinig repetities waarin hard gewerkt zal moeten worden. Het gaat ons zeker lukken, daarvan ben ik overtuigd en dan hebben we een spannende, rauwe en intrigerende voorstelling.
Als we de ideeën over de vormgeving hebben besproken is Lutter nog niet gearriveerd maar gaan we aan het werk met het begin en de middelste scène. Vooral het begin is steeds meer zoals ik het wil, maar de middelste scène loopt nog niet zoals ik het wil. We sleutelen aan de mise-en-scène, de lijnen die iedereen loopt en moet lopen en langzamerhand krijgt de scène richting. Maar op een gegeven moment weet Eugenie, De Mooie Onbekende, het even niet meer. Maar dan arriveert Zweitze en is het de hoogste tijd voor een doorloop.
De doorloop is alweer een stuk beter dan de vorige keer en de speeltijd is alweer zes minuten korter geworden, ze spelen het stuk nu in 36 minuten.Nog steeds te lang, maar het gaat de goede kant op. De mise-en-scènes zijn hier en daar veel te rommelig en de rollen van De Mooie Onbekende en van Lutter verdienen nog veel aandacht. Maar ik ben niet ontevreden. We hebben nog weinig repetities waarin hard gewerkt zal moeten worden. Het gaat ons zeker lukken, daarvan ben ik overtuigd en dan hebben we een spannende, rauwe en intrigerende voorstelling.
Reacties