Tg Max: Reigen

Het stuk Reigen van Arthur Schnitzler is een aaneengeregen snoer van verleidingen en copulaties tussen verschillende stellen. Het begint met De Soldaat en De Hoer, gaat verder met De Soldaat en Het Dienstmeisje, Het Dienstmeisje en de Jongeheer en zo voort, tot aan het einde van de cirkel zo'n beetje iedereen het met iedereen heeft gedaan. Geschreven aan het einde van de negentiende eeuw werd het pas voor het eerst aan het begin van de twintigste eeuw opgevoerd en het leidde zelfs toen nog tot veel protesten. Nu speelt Tg Max het voor jongeren in een eenentwintigste eeuwse versie met camera's en mobieltjes. Een mooi commentaar op de pornoficatie van de samenleving. Minder schandalig dan honderd jaar geleden maar ondertussen nog steeds even venijnig. In de ogen van Schnitzler is niemand te vertrouwen. Er worden machtsspelletjes gespeeld waarin in de ene verhouding de één de baas is, in de andere situatie de ander.

Het publiek zit aan drie kanten van het speelvlak op barkrukken achter een soort bar. De vierde wand wordt ingenomen door een wit gordijn van spaghettisliertjes waarop geprojecteerd wordt door middel van een beamer. Soms vergrotingen van scènes, soms teksten, soms close-ups van de gezichten van de spelers. Er wordt veel gedanst. In een opwindende paringsdans dansen de spelers om elkaar heen in prachtige jurken met rouches. Er is veel lol bij de merendeels jonge spelers. Er wordt geskateboard met de rode leren banken op wieltjes die steeds in nieuwe formaties worden geplaatst. Een heerlijke, tikkeltje vileine voorstelling over het tekort van de liefde.