Little Cow

Bij de vijver speelt een bandje. We zijn op het festival Noorderzon in Groningen. Het is laat 's avonds en het bandje is al een tijdje bezig. De taal waarin gezongen wordt klinkt onbekend, Oost-Europees. De mannen zien er uit als cowboys van de steppen van achter het voorheen-IJzeren Gordijn. "Little Cow," zegt mijn vrouw. "Dit is Little Cow." Ik weet het niet zeker en ik vraag het aan de man die naast me staat. Hij spreekt alleen Engels maar weet het niet. Dus ga ik naar de man voor me die een vrouw met zijn armen omklemd houdt. De man weet het ook niet, maar de vrouw die hij in zijn armen houdt wel: "Little Cow," zegt ze. Ze spelen ook op Lowlands waar onze oudste dochter is. Ze zijn fantastisch. Aanstekelijke en ongecompliceerde meezingers die ook zonder kennis van het Hongaars zijn mee te brullen. Begonnen als een liedje bij een tekenfilm over een kleine koe heeft de zanger een band geformeerd en Little Cow gedoopt. Ze maken een mengeling van volksmuziek, rap en meezingpop. Binnen de kortste keren staan we te swingen. Helaas zijn ze al bijna klaar, gelukkig geven ze als toegift nog een stuk of drie nummers. Het is druk en gezellig op het festival. De band staat bij de vijver in het Noorderplantsoen en weerspiegelt in het water. Al jaren ben ik niet meer op De Parade geweest in Rotterdam. Te druk, te duur, te bekend. Maar hier in mijn geboortestad vindt een festival plaats dat ik niet goed ken maar heel bijzonder is. Met voorstellingen uit heel de wereld. Een soort Internationale Keuze van de Schouwburg, maar dan in tenten. De volgende dag zien we een Italiaanse voorstelling, daarover later meer.

Foto: Pierre Borasci