David Byrne: Hoe muziek werkt

In het boek Hoe muziek werkt heeft David Byrne zijn ideeen over het geheim van de muziek neergelegd. Het begon allemaal met een Ted-talk over muziek en architectuur en hoe de waardering voor en de ervaring van muziek afhankelijk is van context. Orgelmuziek bijvoorbeeld klinkt fantastisch in een kerkgebouw, maar het ritme van Afrikaanse trommels wordt binnen een kerk een grote chaos.

Het mooie van dit boek is dat David Byrne het persoonlijk maakt door zijn inzichten over muziek te koppelen aan autobiografische details. Zo vertelt hij uitvoerig over de verschillende kostuums die hij en zijn bandleden van de Talking Heads en latere bands in verschillende periodes droegen en de betekenis daarvan. Ook vertelt hij het hele verhaal achter de show die leidde tot de film Stop Making Sense van Jonathan Demme. Misschien wel de beste concertfilm aller tijden.

In een tiental hoofdstukken die je op willekeurige volgorde kunt lezen komt van alles aan de orde. Architectuur, theater en kostuums, de zakelijke kant, de ontwikkeling van de techniek en haar invloed op de muziek, de sociale kant en de psychologische en filosofische kanten. Met niet alles ben ik het eens en sommige dingen zijn door anderen al beter of duidelijker verteld, maar het gedrevene van de schrijver neemt je mee en dat maakt dat het boek leest als een trein. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik veel cynischer ben dan David Byrne op het gebied van de sociale kracht van muziek, maar dat ik genoot van de verhalen over de voortschrijdende techniek van het opnemen van muziek en hoe die techniek invloed uitoefende op hoe muziek wordt gemaakt en beleefd. Van iets etherisch werd muziek een ding dat je in de hand kon hebben in de vorm van bijvoorbeeld een plaat of cd en met de digitalisering wordt muziek langzamerhand weer iets ongrijpbaars. Maar nu wel overal en altijd verkrijgbaar.

Een aanrader voor iedereen die van muziek houdt. Er schijnen mensen te zijn die dat niet doen, veel zijn het er waarschijnlijk niet want ik heb nog nooit zo iemand ontmoet. Talking Heads hebben een plaat naar die ziekte genoemd, Fear of music.