Zaterdag op Delft Fringe #2
We besluiten de avond met een fietstocht naar een zogenaamde buitenlocatie. Buiten het centrum van Delft, achter het station bevindt zich de Raamstraatkerk waar Judika Lessman speelt. Hopelijk heeft ze publiek want het is een lastige locatie en we moeten sowieso racen om op tijd te zijn. Maar als er weinig publiek is wacht ze misschien op meer en begint ze later.
Judika Lessman - Tabü
We zijn gelukkig op tijd. Judika staat achter de coulissen klaar. Alle stoelen zijn bezet maar twee jongedames zetten nog wat stoeltjes bij. Dan begint het. Ik ben geen liefhebber van cabaret maar omdat ik Judika nog ken van haar tijd bij theatergroep Mimicry en zelfs eens met haar heb gespeeld tijdens een lezing van een eigen stuk wil ik dit graag zien.
Haar voorstelling op Delft Fringe is opgebouwd uit een drietal korte sketches. De eerste speelt ze met een lelijke pruik en zonnebril en speelt bij de Albert Heijn en gaat over de schijn ophouden van rijker te zijn dan je bent. De tweede speelt in het zwembad tijdens het zwemmen met haar kind, en gaat over waarom een andere moeder zo lelijk is. De derde en laatste speelt op een moderne-kunsttentoonstelling bij een installatie waar ieder moment een naakte man, de kunstenaar, kan verschijnen. Ze eindigt met een lied waarbij ze zichzelf begeleid op de accordeon,
Het belangrijkste bij een cabaretoptreden is natuurlijk: wordt er voldoende gelachen? Dat wordt er en gelukkig is er ook behoorlijk wat publiek op dit late tijdstip in de Raamstraatkerk. Dat publiek wordt niet teleurgesteld. Ik ben blij dat ik gekomen ben. Een goede afsluiter van een dagje Delft Fringe.
En verder
Maar deze drie voorstellingen zijn niet de enige die we zien. We zien korte stukjes van optredens maar drie andere optredens helemaal. 's Middags zien we nog Omdat het kan met een korte les in theatergeschiedenis. Een groep van zes jonge acteurs speelt onder leiding van een regisseuse van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht een aantal scenes waarin ze proberen origineel te zijn. Wat steeds niet lukt omdat alles al een keer is gedaan. Op deze manier passeren Peter Brooke, Gerardjan Rijnders, Samuel Beckett en Jan Fabre de revue. Er wordt gespeeld in de kelder van Museum de Prinsenhof waarbij tijdens het spel allerlei dames over het toneel lopen omdat ze naar het toilet moeten. Een nogal absurde toevoeging aan de voorstelling.
Dan is er nog de Miraculeuze TV Tunes Coverband die op de Beestenmarkt speelt nadat we aldaar een overheerlijke pizza hebben gegeten op het terras van Italiaans restaurant Fratelli. Ze spelen soepel en zingen prachtig meerstemmig. Jammergenoeg bestaat hun repertoire voornamelijk uit Nederlandse tv-tunes waarbij heerlijke Wim T. Schipperstunes zoals Op zoek naar Jolanda ontbreken. Gelukkig is er wel een andere favoriet van me, Hawaii-Five-O. Daarvan had ik er liever meer gehad.
Als een na laatste voorstelling zien we in de Bagijnhof in een hal in een erg mooi studentenhuis Tape 2.0 van [Rova]. Over plastische chirurgie, over anorexia, kortom over mooi willen zijn. Twee jonge vrouwen doen een lapdance waarbij de ene omdat ze mooier is dan de andere steeds de overhand heeft. De mindere besluit daarop haar lichaam slanker te doen lijken door zichzelf in te snoeren met zwarte gaffertape. Het is ongetwijfeld goed bedoeld maar mij kan het niet bekoren. Het is net iets te boodschapperig, en de boodschap te eenduidig.
Conclusie
Delft Fringe is een mooi festival maar als de groepen niet meer hun best doen om de zalen vol te krijgen is het ondanks de grote hoeveelheid voorstellingen toch moeilijk om bij die grote massa ook een massa publiek te krijgen. Met 200 acts, 100 locaties en 1000 voorstellingen zijn als al die mensen net als ik zes voorstellingen zien voor een publiek van gemiddeld 25 man minstens 4167 man publiek nodig. Zien ze slechts de helft dan verdubbelt dat aantal ook nog eens.
Het festival zou niet alleen in de stad Delft zichtbaarder moeten zijn maar ook bij alle VVV's van Nederland en bij bijvoorbeeld de NS in het kwartaalblad vermeld moeten worden met een aanbieding voor alle abonnees. Zodat theaterliefhebbers uit heel Nederland aangesproken worden. Pas dan krijgt het festival voldoende massa.
Maar veel dank aan alle medewerkers, alle theatergroepen en alle vrijwilligers die al met al voor een geweldig festival hebben gezorgd. Volgend jaar ben ik graag weer van de partij. Als onderdeel van een theatergroep en als toeschouwer.
Judika Lessman - Tabü
Haar voorstelling op Delft Fringe is opgebouwd uit een drietal korte sketches. De eerste speelt ze met een lelijke pruik en zonnebril en speelt bij de Albert Heijn en gaat over de schijn ophouden van rijker te zijn dan je bent. De tweede speelt in het zwembad tijdens het zwemmen met haar kind, en gaat over waarom een andere moeder zo lelijk is. De derde en laatste speelt op een moderne-kunsttentoonstelling bij een installatie waar ieder moment een naakte man, de kunstenaar, kan verschijnen. Ze eindigt met een lied waarbij ze zichzelf begeleid op de accordeon,
Het belangrijkste bij een cabaretoptreden is natuurlijk: wordt er voldoende gelachen? Dat wordt er en gelukkig is er ook behoorlijk wat publiek op dit late tijdstip in de Raamstraatkerk. Dat publiek wordt niet teleurgesteld. Ik ben blij dat ik gekomen ben. Een goede afsluiter van een dagje Delft Fringe.
En verder
Maar deze drie voorstellingen zijn niet de enige die we zien. We zien korte stukjes van optredens maar drie andere optredens helemaal. 's Middags zien we nog Omdat het kan met een korte les in theatergeschiedenis. Een groep van zes jonge acteurs speelt onder leiding van een regisseuse van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht een aantal scenes waarin ze proberen origineel te zijn. Wat steeds niet lukt omdat alles al een keer is gedaan. Op deze manier passeren Peter Brooke, Gerardjan Rijnders, Samuel Beckett en Jan Fabre de revue. Er wordt gespeeld in de kelder van Museum de Prinsenhof waarbij tijdens het spel allerlei dames over het toneel lopen omdat ze naar het toilet moeten. Een nogal absurde toevoeging aan de voorstelling.
Dan is er nog de Miraculeuze TV Tunes Coverband die op de Beestenmarkt speelt nadat we aldaar een overheerlijke pizza hebben gegeten op het terras van Italiaans restaurant Fratelli. Ze spelen soepel en zingen prachtig meerstemmig. Jammergenoeg bestaat hun repertoire voornamelijk uit Nederlandse tv-tunes waarbij heerlijke Wim T. Schipperstunes zoals Op zoek naar Jolanda ontbreken. Gelukkig is er wel een andere favoriet van me, Hawaii-Five-O. Daarvan had ik er liever meer gehad.
Als een na laatste voorstelling zien we in de Bagijnhof in een hal in een erg mooi studentenhuis Tape 2.0 van [Rova]. Over plastische chirurgie, over anorexia, kortom over mooi willen zijn. Twee jonge vrouwen doen een lapdance waarbij de ene omdat ze mooier is dan de andere steeds de overhand heeft. De mindere besluit daarop haar lichaam slanker te doen lijken door zichzelf in te snoeren met zwarte gaffertape. Het is ongetwijfeld goed bedoeld maar mij kan het niet bekoren. Het is net iets te boodschapperig, en de boodschap te eenduidig.
Conclusie
Delft Fringe is een mooi festival maar als de groepen niet meer hun best doen om de zalen vol te krijgen is het ondanks de grote hoeveelheid voorstellingen toch moeilijk om bij die grote massa ook een massa publiek te krijgen. Met 200 acts, 100 locaties en 1000 voorstellingen zijn als al die mensen net als ik zes voorstellingen zien voor een publiek van gemiddeld 25 man minstens 4167 man publiek nodig. Zien ze slechts de helft dan verdubbelt dat aantal ook nog eens.
Het festival zou niet alleen in de stad Delft zichtbaarder moeten zijn maar ook bij alle VVV's van Nederland en bij bijvoorbeeld de NS in het kwartaalblad vermeld moeten worden met een aanbieding voor alle abonnees. Zodat theaterliefhebbers uit heel Nederland aangesproken worden. Pas dan krijgt het festival voldoende massa.
Maar veel dank aan alle medewerkers, alle theatergroepen en alle vrijwilligers die al met al voor een geweldig festival hebben gezorgd. Volgend jaar ben ik graag weer van de partij. Als onderdeel van een theatergroep en als toeschouwer.
Reacties