#IFFR 2: Low definition control / Malfunctions #0
Nadat we een hapje gegeten hebben in Floor op het Schouwburgplein besluiten we om de nieuwe Last Minute Kassa op het plein te proberen. Er zijn nog kaarten voor een voorstelling in Lantaren Venster maar dat lijkt ons te ver en niet te fietsen in de tijd die beschikbaar is. Daarom kiezen we voor Cinerama waar de Oostenrijkse film Low definition control van Michael Palm draait. Een soort van documentaire over bewakingscamera's en wat de aanwezigheid daarvan met de mensen doet. De mensen die bekeken worden, de mensen die de beelden bekijken,welke conclusies er getrokken kunnen worden uit wat op de beelden te zien is, en hoe we beslissen moeten wat we doen naar aanleiding van wat we zien.
Een fscinerende film in een stuk of zeven of acht hoofdstukken waarin de verschillende kanten van de voortdurende camera-observatie worden belicht. 35 wetenschappers werden geïnterviewd en filosoferen lustig op los, achter de beelden van mensen op straten en pleinen. Gefilmd met een 8mm camera en opgeblazen naar 32mm waardoor de beelen hetzelfde grofkorrelige effect hebben als beelden van echte bewakingscamera's.
Hoe de mensen die de camera's plaatsen en zij die hun de opdracht daartoe geven (en dat zijn wij zelf) hopen een aanslag als 9/11 te voorkomen doordat we een volgende Mohammed Atta zien op de beelden van een bewakingscamera en hem daardoor kunnen tegenhouden. Hoe we naar beelden van jongens op straat kijken en ons afvragen of het onschuldige jongens zijn of toekomstige criminelen. Wat kun je zien aan de buitenkant, aan een reeks willekeurige reeks beelden? Wat is de voorspellingswaarde?
Na afloop is er discussie met de regisseur waarin hij vertelt hoe de film tot stand is gekomen. Ik vind het een fascinerende film maar, net als de eerste film, te lang. Een goed onderwerp voor een Studium Generale-programma, dacht ik achteraf.
We drinken nog een biertje in Cinerama terwijl we toekijken hoe een band de spullen aan het opbouwen is, hebben geen zin te wachten tot ze eindelijk gaan spelen en fietsen naar huis. Op de Blaak legen drie jongens hun blaas en laten als hondjes hun spoor na op de gevel van één van de bankgebouwen.
Een fscinerende film in een stuk of zeven of acht hoofdstukken waarin de verschillende kanten van de voortdurende camera-observatie worden belicht. 35 wetenschappers werden geïnterviewd en filosoferen lustig op los, achter de beelden van mensen op straten en pleinen. Gefilmd met een 8mm camera en opgeblazen naar 32mm waardoor de beelen hetzelfde grofkorrelige effect hebben als beelden van echte bewakingscamera's.
Hoe de mensen die de camera's plaatsen en zij die hun de opdracht daartoe geven (en dat zijn wij zelf) hopen een aanslag als 9/11 te voorkomen doordat we een volgende Mohammed Atta zien op de beelden van een bewakingscamera en hem daardoor kunnen tegenhouden. Hoe we naar beelden van jongens op straat kijken en ons afvragen of het onschuldige jongens zijn of toekomstige criminelen. Wat kun je zien aan de buitenkant, aan een reeks willekeurige reeks beelden? Wat is de voorspellingswaarde?
Na afloop is er discussie met de regisseur waarin hij vertelt hoe de film tot stand is gekomen. Ik vind het een fascinerende film maar, net als de eerste film, te lang. Een goed onderwerp voor een Studium Generale-programma, dacht ik achteraf.
We drinken nog een biertje in Cinerama terwijl we toekijken hoe een band de spullen aan het opbouwen is, hebben geen zin te wachten tot ze eindelijk gaan spelen en fietsen naar huis. Op de Blaak legen drie jongens hun blaas en laten als hondjes hun spoor na op de gevel van één van de bankgebouwen.
Reacties