Studium Generale Wintergast: Rutger Wolfson

Te laat van huis vertrokken ren ik exact om half acht als het programma begint De Unie binnen. Ik moet nog even snel naar het toilet dus loop ik langs de zaal naar de toiletruimten. Als ik naar links kijk staat daar de wintergast zelf. "Als dat de Wintergast zelf niet is in hoogst eigen persoon," spreek ik hem aan. "Dat betekent dat ik in ieder geval nog niet te laat ben." Ik vraag hem of hij nerveus is voor het programma maar dat is hij niet antwoordt hij.

Even later zit hij klaar op het podium en zit ik in de zaal. Interessante fragmenten laat Rutger Wolfson, directeur van het International Film Festival Rotterdam (IFFR) zien. Sommige helaas net te kort zoals de scène uit Apocalypse Now waarin een vredig Vietnamees dorp met napalm wordt gebombardeerd. Interviewer Geert Maarse is echt goed in zijn rol. Hij weet veel van zichzelf en heeft zijn huiswerk goed gedaan.

Ook Rutger Wolfson blijkt een langstudeerder, het is de avond voorafgaand aan de grote demonstratie tegen de bezuinigingen op het hoger onderwijs in Den Haag; hij heeft een half jaar lang in Berlijn rondgehangen tijdens zijn studie Kunst en Cultuurwetenschappen aan de Erasmus Universiteit. Als herinnering daaraan laat hij een fragment zien uit Die Himmel über Berlin, een film die ik vreselijk vond maar hij in zijn jonge Stürm und Drang-jaren erg mooi.

Na een fragment uit de demonstratie Nederland schreeuwt om cultuur wordt het gesprek mijns inziens het boeiendst. Zelf had ik ook ambivalente gevoelens bij die demonstratie maar Wolfson betoogt dat de kunstwereld niet moet afwachten en de hand ophouden, maar moet laten zien wat kunst waard is. Zelf vindt hij het fijn van het grootste betaalde culturele evenement directeur te zijn (zijn woorden). Het IFFR laat zien dat het belang van kunst groot is. In grote getale stromen de bezoekers toe naar een programma dat compromisloos is.

Toch vond ik de Schreeuw niet geheel zinloos. Het fragment dat Wolfson laat zien toont mensen die op het balkon van de Schouwburg Amsterdam een protestlied staan te zingen op de wijs van Laat me van Ramses Shaffy, een beschamende vertoning. Zo stond ik ook te zingen op het Schouwburgplein in Rotterdam. Maar tussendoor waren indrukwekkende hartekreten te horen, zoals van Romana Vrede, actrice bij het OT. Ook maakte de Schreeuw discussie los in alle kranten en tijdschriften over hoe kunst gefinancierd zou moeten worden.

Tenslotte was er nog een heerlijk stukje slechte smaak in het Wintergast-programma (New Kids) en de fantastische clip Window Licker van Aphex Twin (zie boven). Ook die clip is een bewijs dat echte controversiele kunst een groot publiek kan bereiken.