Mag ik?

Als ik op vrijdagmiddag de hypotheker verlaat die me een advies heeft gegeven over hoe we onze hypotheek moeten verlengen daalt de regen in pijpenstelen neer. Net als zojuist toen ik naar de hypotheker toe fietste. Ik heb niet zo'n zin om nogmaals nat te regenen en heb pas over een kwartier of drie een afspraak met de kapper. Dus besluit ik nog even de Groene Passage binnen te lopen om wat tijd te doden. Onderwijl stopt de regen misschien.

Ik loop langs het café-restaurant met de naam Spirit (biologisch eten en drinken) naar de Wereldwinkel. Achter het grote etalageraam zit een mooie vrouw met lang kroesend zwart haar voor zich uit te staren over een kop koffie. Ze ziet me niet, verdiept in haar gedachten. Zwarte ogen als een zigeunerin kijken in de leegte. Even overweeg ik naar binnen te lopen en voor haar May I? te zingen van Kevin Ayers:

May I
Sit and stare at you
For a while
I'd like
The company
Of your smile

Er is ook een Franse versie van het lied met als titel Puis je? Natuurlijk verwerp ik de gedachte en als ik in de Wereldwinkel sta te kijken naar een opwindbare radio ben ik de vrouw alweer vergeten. Ik ga de trap af en loop naar de Gimsel, een biologische supermarkt. Ik koop koffie met de afbeelding van een Inca op de verpakking en rode pasta.

Als ik de winkel weer uitloop denk ik opnieuw aan de vrouw voor wie ik May I? wilde zingen. Zal ik dan toch? Maar als ik langs de etalageruit terugloop naar mijn fiets zit daar een tamelijk kleurloze vrouw op de plaats waar de mysterieuze zigeunerin is verdwenen. Ik kijk omlaag naar mijn eigen kostuum. Een nat regenpak. Geen wonder dat de vrouw me niet zag staan.