John Buijsman: Het Alziend Oor
Als je in een band speelt die Het Gebroken Oor heet en organisator bent van een wedstrijd met de naam Het Oor van Erasmus, dan heb je iets met Het Oor. Dus moest ik wel naar de voorstelling Het Alziend Oor van John Buijsman. Dat is geen straf.
De voorstelling begint met minutenlange duisternis tijdens welke we eerst tekstschrijver Jules Deelder een gedicht horen voordragen en dan lange tijd John Buijsman horen vertellen als de hoofdpersoon van dit stuk, de jazzmuzikant Roland Kirk. De duisternis laat ons ervaren hoe het is om blind te zijn. Als blinde zijn je oren je ogen.
Het stuk toont beelden uit het leven van een blanke neger, een man die graag zwart wil zijn, zo zwart als de duisternis om hem heen. In zijn blindheid waant hij zichzelf net zo zwart als het duister om hem heen.
Als het licht langzaam aan gaat zien we een vierkoppige band en achter aan een tafeltje John Buijsman met een jonge donkere vrouw met afrokapsel. De laatste is, om het oneerbiedig te zeggen, zijn blindegeleidehond. Zij leidt hem van scène naar scène, geeft hem de benodigde attributen aan en zingt aan het einde van het stuk zelf de sterren van de hemel.
Met weinig middelen zetten de vier muzikanten, de zangeres en John Buijsman een sterke muziektheatervoorstelling neer waardoor ik zin krijg om met mijn eigen Gebroken Oor een muziektheatervoorstelling te maken. Altijd een goed teken, als je iets ziet waardoor je zin krijgt zelf hetzelfde te doen. De basis van kunst is tenslotte de wil om iets na te doen en dan beter. Of ik tot dat laatste in staat ben betwijfel ik maar dat geeft niet. Het Alziend Oor is in ieder geval een geweldige ervaring.
Ere wie ere toekomt, met: Spel, muzikant, idee concept, vormgeving: John Buijsman. Tekst: Jules Deelder. Muziek: Keimpe de Jong (rieten, composities), Andreas Suntrop (snaren, composities), Arno Krijger (Hammondorgan), Arend Niks (slagwerk) en Thirza Prak (zang). Regie: Aat Ceelen.
De voorstelling begint met minutenlange duisternis tijdens welke we eerst tekstschrijver Jules Deelder een gedicht horen voordragen en dan lange tijd John Buijsman horen vertellen als de hoofdpersoon van dit stuk, de jazzmuzikant Roland Kirk. De duisternis laat ons ervaren hoe het is om blind te zijn. Als blinde zijn je oren je ogen.
Het stuk toont beelden uit het leven van een blanke neger, een man die graag zwart wil zijn, zo zwart als de duisternis om hem heen. In zijn blindheid waant hij zichzelf net zo zwart als het duister om hem heen.
Als het licht langzaam aan gaat zien we een vierkoppige band en achter aan een tafeltje John Buijsman met een jonge donkere vrouw met afrokapsel. De laatste is, om het oneerbiedig te zeggen, zijn blindegeleidehond. Zij leidt hem van scène naar scène, geeft hem de benodigde attributen aan en zingt aan het einde van het stuk zelf de sterren van de hemel.
Met weinig middelen zetten de vier muzikanten, de zangeres en John Buijsman een sterke muziektheatervoorstelling neer waardoor ik zin krijg om met mijn eigen Gebroken Oor een muziektheatervoorstelling te maken. Altijd een goed teken, als je iets ziet waardoor je zin krijgt zelf hetzelfde te doen. De basis van kunst is tenslotte de wil om iets na te doen en dan beter. Of ik tot dat laatste in staat ben betwijfel ik maar dat geeft niet. Het Alziend Oor is in ieder geval een geweldige ervaring.
Ere wie ere toekomt, met: Spel, muzikant, idee concept, vormgeving: John Buijsman. Tekst: Jules Deelder. Muziek: Keimpe de Jong (rieten, composities), Andreas Suntrop (snaren, composities), Arno Krijger (Hammondorgan), Arend Niks (slagwerk) en Thirza Prak (zang). Regie: Aat Ceelen.
Reacties