Masterclass John Lanting bij De Flits

Er is aardig wat volk naar Delft gekomen om bij de masterclass van John Lanting aanwezig te zijn in het Microtheater van theatergroep De Flits. De man is dan ook reeds bij leven een legende. De grote man achter het Theater van de Lach dat zesentwintig jaar lang, van 1970 tot 1996, het publiek in de Nederlandse theaters aan het lachen maakte met voornamelijk van oorsprong Engelse kluchten. Omdat ik zelf bezig ben een klucht te regisseren in Zevenkamp, bij toneelgroep Tatio, raad ik mijn spelers aan te gaan en ga zelf ook. Twee van hen hebben zich aangemeld en zijn gekomen en ook twee spelers uit De Mooie Onbekende.

Het is een onderhoudende middag die Lanting ons voorschotelt. Hij begint met een korte lezing over wat klucht nu eigenlijk is en speelt/regisseert dan enkele scènes met ons, het publiek. Na een korte pauze vertoont hij enige scènes uit zijn eigen successtukken en hij eindigt opnieuw met een aantal scènes met het publiek. Tussendoor vertelt hij moppen en anecdotes uit het theater wat aan de middag een luchtige sfeer geeft.

Belangrijkste les van Lanting, die hij van de Russische Stanislavski-leerling Pjotr Sjarov leerde, dat je kluchten zo serieus mogelijk moet spelen. Iets wat ook duidelijk in de fragmenten die hij ons toont terug is te zien, met name in Lanting's eigen spel. Door Sjarov werd er veel aan tafel gerepeteerd, en het ging dan met name over het wat en het waarom. Het hoe komt dan vanzelf. Het valt me op dat wat en hoe Lanting ons regisseert erg lijkt op wat ik ooit bij Bert Luppes leerde. Zo blijkt maar weer dat de wetten van het theater voor een groot deel universeel zijn en van alle tijden.

Lanting is ondertussen de tachtig gepasseerd en ik ben blij dat ik dit nog mee heb mogen maken. In het serieuze theater wordt vaak neergekeken op de klucht maar mijns inziens is het een heel apart vak en een dankbaar vak als het je lukt om je publiek een avond aan het lachen te krijgen.