OT Zomerfestival

Dit jaar opent het Onafhankelijk Toneel (OT) het seizoen voor het eerst met een zomerfestival. Tien dagen lang voorstellingen in het eigen theater aan de Mullerpier. Ik bezoek het festival op zaterdag 28 augustus en zie op één avond maar liefst vijf voorstellingen (kortere en lange).

We beginnen bij Bang, een poppenkastvoorstelling van Gerrit Timmers over een meisje dat voor alles en iedereen bang is. Gerrit heeft zich opgesloten in een hoge staande zwarte doos waardoor hijzelf geheel aan het oog onttrokken is. Het meisje dat overal bang voor is durft zich niet te laten zien en daarom zien we alleen haar donkerblauwe rokje. Met behulp van allerlei attributen die één voor één naar boven komen zien we haar geschiedenis. Thuis in bed, bij de bakker, op de lagere school, op de middelbare school, op de universiteit. Overal komt ze in situaties waarin ze bang is. Het is een portret en tegelijk staat het verhaal symbool voor de angst waarvan de samenleving op dit moment vervuld is. Een mooi begin van de avond.

We eten een lekker broodje van Westerkaatje en worden door Els van der Jagt uitgenodigd om naar de gratis voorstelling Dierenpraat te komen kijken. Buiten in een tent spelen twee mannen dierenverhalen van Armando. De leeuw, de muis, de beer en de uil komen voorbij in kleine wonderlijke verhalen  en dialogen die doen denken aan het aloude Heerenleed. Het decor is door een aantal kinderen geschilderd in de stijl van Armando.

We vertrekken naar de oude zaal van het OT waar Dansende Mannen te zien zijn. Vier mannen spreken teksten van Sander Zweerts de Jong en bewegen in een choreografie van Marieke den Dulk. Drie acteurs en één danser. Het is onmiddellijk duidelijk wie van de vier de danser is want hij beweegt net iets precieser. De drie jonge mannen hebben het voordeel van de energie van de jeugd, de oudere danser dwingt respect af door de nauwkeurigheid van bewegen. De eerste tekst ontgaat me eerlijk gezegd volkomen omdat ik meer zit te kijken dan te luisteren. De aandacht voor de beweging maakt dat ik niet tegelijk even veel aandacht kan opbrengen voor de tekst. Het is een voorstelling waarin ik zelf zou willen spelen. Ik geniet van het enthousiasme van de vier in hemd en lange pantalon gekleden mannen, alle vier hetzelfde en toch verschillend.

Voorstelling vier is een succesvoorstelling van het afgelopen seizoen met actrices Marlies Heuer en Ria Eimers, en de Belgische muzikant Jan Kuijken. Symborska, gebaseerd op de gedichten van de gelijknamige Poolse Nobelprijswinnares. Een bijzondere voorstelling want eigenlijk is gedichten voordragen het enige wat de twee actrices doen. Soms grappig, soms serieus of ontroerend. Het is knap hoe ze de aandacht weten vast te houden. De ene keer met grappige vondsten ter illustratie van het gedicht, het andere moment met een simpele beweging of gewoon door een mooie voordracht.

Even twijfelen we of we nog een voorstelling gaan zien. We besluiten ook nog naar Parijs 1950 te gaan. Een ingekorte versie van het gedeelte Vrede van de voorstelling Vrede en Oorlog van een aantal jaren geleden. Vooral het eerste gedeelte lijkt ingekort waardoor de nacht in de voorstelling langer lijkt. Een lange nacht waarin het tot confrontaties komt tussen de mannen en vrouwen die verzameld zijn in het Parijse café waar het stuk zich afspeelt. Jazz, chansons, dans en liefde spelen de hoofdrol in deze mooi gecomprimeerde versie. Ik ben blij dat we toch verkozen hebben hiermee de avond te besluiten.

Het OT Zomerfestival gaat nog tot en met zaterdag 4 september door met o.a. op donderdag een optreden van De Kift, zaterdag de voorstelling Alabama Chrome van The Sadists en op meerdere dagen vanaf woensdag een voorpremière van The Other Hand, een nieuw stuk van OT zelf.