De Mooie Onbekende: Crisis

Op maandag word ik gebeld door de acteur die in "De Mooie Onbekende" de rollen van de Pool, de hond en de bruidegom speelt. Hij stopt er mee. Hij vindt dat de motivatie er niet meer is en hij kan het niet meer opbrengen om door te gaan. Hij snapt dat hij mij hiermee in de problemen brengt en zegt dat het niet zijn stijl is om de groep in de steek te laten. Aan de ene kant ben ik verbaasd, aan de andere kant niet verbaasd na het gesprek dat we tijdens de laatste repetitie met alle spelers hebben gehad, en ook ben ik boos want natuurlijk voel ik me wel in de steek gelaten. Toch kan ik niet anders dan de beslissing respecteren. Hij vertelt me dat hij op zijn werk erg veel hooi op zijn vork heeft. Ik wens hem sterkte en hang op.

Vervolgens weet ik vierentwintig uur lang niet wat ik er mee aan moet en doe even niks. Ik laat het bezinken. Dan kom ik in actie.

Ik bel spelers en regisseurs uit mijn netwerk en tot mijn eigen verbazing lukt het me om voor de donderdag van de volgende repetitie twee vervangende spelers te vinden. Uit praktische overwegingen besluit ik om de rollen van De Pool/de hond en de bruidegom in tweeën te splitsen zodat het iets makkelijker repeteren is voor de vervangers en vind voor beide een goede vervanger. Pim Dumans van Klein Rotterdams Toneel gaat de bruidegom spelen en Reinier van Mourik zowel Pool als hond. Dat is één. Tweede is om de niet al te gemotiveerde spelers te overtuigen dat we door moeten. Gelukkig kost dat laatste minder moeite dan ik verwacht.

Iedereen is zoals gezegd niet meer al te gemotiveerd omdat de productie al zolang bezig is en het een slepend proces is geworden, maar wil de productie toch afmaken en niet met de kater van een onafgemaakte product achterblijven. Iedereen heeft het druk en zou blij zijn als de donderdagavond een vrije avond zou worden en de meesten willen na afloop van deze productie graag een speelpauze. Maar tegelijk is iedereen nog steeds enthousiast over de groep zelf en de onderlinge samenwerking.

Daarna gaan we aan de slag. We laten Pim, die bij de hele discussie aanwezig is geweest en die ik gelukkig had voorbereid, het tweede en derde bedrijf zien. Dan leest hij samen met Eugenie de tekst van het vierde bedrijf. We bespreken de tekst en tenslotte spelen Pim en Eugenie het bedrijf met de tekst in de hand. Het ziet er goed uit en men heeft er weer vertrouwen in. Tot mijn grote blijdschap is de crisis bezworen en we gaan door.