Weer aan de slag met De Mooie Onbekende
Na zo'n zeven weken rust beginnen we voor het eerst sinds lange tijd aan een nieuwe repetitie voor De Mooie Onbekende in oktober. Dan spelen we op donderdag 15 en zondag 17 oktober in Podium O950 aan de Oostmaaslaan, Rotterdam, op hetzelfde nummer, nummer 950, drie voorstellingen. Niet van de korte versie die we in november speelden, maar een bewerkte versie van het complete stuk. Voor de vakantie hebben we het tweede bedrijf al eens in Delft gespeeld op het Dialogenfestival, het vierde bedrijf heb ik in de vakantie ingekort en nu kunnen we met het complete stuk aan de gang.
Het voelt voor de meesten van ons als een moeten. Aan het einde van de repetitieperiode, in aanloop naar de grote vakantie, vielen steeds meer repetities uit of waren we incompleet, waardoor de drive op den duur steeds minder werd. De laatste repetitie ging zelfs helemaal niet door.
Nu zitten we voor het eerst weer bijna met z'n allen rond de tafel. Twee afwezigen, eentje wegens vakantie, een ander wegens andere verplichtingen. Toch doen we een doorloop 'om er weer in te komen'. Guido vult het ontbreken van Ulrich in, en ikzelf doe mijn best om de advocaat te spelen zodat we voor de anderen toch het gevoel terug kunnen geven het hele stuk eens te spelen. Allen hebben we het gevoel dat Zweitze beter en gevaarlijker speelt dan ooit. Hij geeft een andere invulling aan zijn rol waarvan iedereen onder de indruk is. Dat is goed voor de sfeer, want na afloop heeft iedereen toch het gevoel er weer meer in te zitten. Er moet natuurlijk ook hard gewerkt worden. We hebben twee maanden waarin we veel moeten doorlopen. Aan het vierde bedrijf moet nog even hard getrokken worden, de overige bedrijven kan aan geslepen worden totdat de hele voorstelling loopt als een trein. Ik heb er vertrouwen in en ik heb er zin in.
Het voelt voor de meesten van ons als een moeten. Aan het einde van de repetitieperiode, in aanloop naar de grote vakantie, vielen steeds meer repetities uit of waren we incompleet, waardoor de drive op den duur steeds minder werd. De laatste repetitie ging zelfs helemaal niet door.
Nu zitten we voor het eerst weer bijna met z'n allen rond de tafel. Twee afwezigen, eentje wegens vakantie, een ander wegens andere verplichtingen. Toch doen we een doorloop 'om er weer in te komen'. Guido vult het ontbreken van Ulrich in, en ikzelf doe mijn best om de advocaat te spelen zodat we voor de anderen toch het gevoel terug kunnen geven het hele stuk eens te spelen. Allen hebben we het gevoel dat Zweitze beter en gevaarlijker speelt dan ooit. Hij geeft een andere invulling aan zijn rol waarvan iedereen onder de indruk is. Dat is goed voor de sfeer, want na afloop heeft iedereen toch het gevoel er weer meer in te zitten. Er moet natuurlijk ook hard gewerkt worden. We hebben twee maanden waarin we veel moeten doorlopen. Aan het vierde bedrijf moet nog even hard getrokken worden, de overige bedrijven kan aan geslepen worden totdat de hele voorstelling loopt als een trein. Ik heb er vertrouwen in en ik heb er zin in.
Reacties