Avatar

Soms is er een film waarvan je het gevoel hebt dat je hem móet zien. Avatar wilde ik erg graag zien en natuurlijk in 3D. Ik had er ondertussen al aardig wat over gehoord van deze en gene en de trailer gezien op internet. Bezoekers zijn enthousiast over het 3D-effect en minder over het verhaal. De trailer op internet is natuurlijk niet in 3D maar laat al wel zien hoe prachtig de film is vormgegeven. Steeds opnieuw blijf ik verbaasd over de invloed van de vormgevers van Thunderbirds en de invloed van de strips van Moebius op de sciencefiction-vormgeving. Deze invloed is ook terug te zien in Avatar.

Maar nu heb ik de film gezien en hij is werkelijk prachtig. Het verhaal over een strijd tussen techniek en natuur is een kruising tussen Pocahontas, Harry Potter en Happy Feet, met de liefde tussen een blanke en een wilde, de uitverkoren redder en de afgewezen held die dubbel zo sterk terugkeert. Natuurlijk is de onbeschofte mens de schurk in dit verhaal. Het laatste stukje met de shoot-out dat goed in een ridderverhaal of western zou passen viel me nogal tegen, maar voor de rest val je al kijkend van de ene verbazing in de andere. Het 3D-effect trekt je een wonderbaarlijke natuurwereld binnen met bossen, bergen, zwevende rotsblokken en lichtgevende bomen. Ik heb me geen moment verveeld tijdens de toch wel lange film. Iets wat me bij de meeste Amerikaanse films wel overkomt. Nu op naar de volgende 3D-film, Alice in Wonderland van Tim Burton. Daar verheug ik me na deze film nog meer op.

Foto: regisseur James Cameron met 3D-bril