Een gek in Delft

Opnieuw ga ik door de sneeuw naar het Dagboek van een gek kijken. Ditmaal rijd ik samen met Reinier naar Delft om daar te gaan zien hoe hij de monoloog voor publiek in een huiskamer speelt. Er zijn ongeveer acht toeschouwers waaronder ikzelf in de kleine huiskamer aan de voorkant van het huis. Reinier speelt het Dagboek in de achterkamer.

Hij doet het goed, het publiek kijkt en luistert geboeid. Durft niet goed te lachen, daarvoor zijn er te weinig toeschouwers. Maar achteraf zijn de reacties enthousiast.

Op de terugweg in de auto neem ik met Reinier mijn kritiek door. Het kan strakker, hij zou sneller kunnen schakelen. Ook stel ik voor de data op te schrijven en hardop voor te lezen. Op die manier blijven de data in het spel, blijft het een dagboek. Het is moeilijk een aanleiding te vinden waarom de gek het publiek aanspreekt. Maar als de gek helemaal in zichzelf gekeerd blijft dan keert het publiek zich wellicht af van de spreker. Maar het is goed dat Reinier het stuk zo vaak kan spelen in huiskamers als opwarming voor het Monologenfestival. Maar het wordt nog wel een vertaalslag om het stuk van een huiskamer naar een theater te vertalen.

Illustratie: Nicolaj Gogol, de schrijver van het Dagboek van een gek