Rotjong: Hemel of Hel
In Theaterverzamelgebouw De Banier speelt Rotjong Hemel of Hel. Het is het eindproduct van het schrijftraject 2007/2008, een project waarbinnen Rotjong jonge toneelschrijvers opleidt. De voorstelling is gebaseerd op het basisidee van de Japanse film After Life. Dode mensen komen aan in een soort schemerzone tussen leven en dood, een soort van vagevuur en moeten daar kiezen voor één moment uit hun leven dat ze verder tot in de eeuwigheid met zich mee zullen dragen. Van te voren leek het me enigszins afgezaagd. Dit seizoen is er een dansvoorstelling gebaseerd op dit thema (De Meekers: Dancers in Limbo), vorig jaar was er in het Holland Festival een opera gebaseerd op dit thema. Niet bijster origineel dus.
Maar ik word aangenaam verrast. Door de vorm, door het spel, door de teksten. De teksten van de verschillende schrijvers zijn door elkaar gehusseld tot een geheel, het ziet er allemaal prachtig uit in de schitterende bovenzaal van het theaterverzamelgebouw. Mooie met verticale streken beschilderde kostuums. Tijdens de voorstelling wordt het buiten langzaam donkerder en binnen langzaam meer en meer kunstmatig verlicht.
Een aantal spelers valt me op. Het blonde meisje in de rose jurk dat klassieke muziek speelt, de manager die het gebouw wil kopen, de wijndrinkende vrouw. Wie wat geschreven heeft weet ik niet, maar op de een of andere manier past het allemaal goed in elkaar. Hier en daar blijft het ritme een beetje hetzelfde (net als in de film trouwens) en hoop je op iets meer vuurwerk. Maar over het geheel genomen is het opnieuw een parel aan de ketting van voorstellingen van Rotjong.
Maar ik word aangenaam verrast. Door de vorm, door het spel, door de teksten. De teksten van de verschillende schrijvers zijn door elkaar gehusseld tot een geheel, het ziet er allemaal prachtig uit in de schitterende bovenzaal van het theaterverzamelgebouw. Mooie met verticale streken beschilderde kostuums. Tijdens de voorstelling wordt het buiten langzaam donkerder en binnen langzaam meer en meer kunstmatig verlicht.
Een aantal spelers valt me op. Het blonde meisje in de rose jurk dat klassieke muziek speelt, de manager die het gebouw wil kopen, de wijndrinkende vrouw. Wie wat geschreven heeft weet ik niet, maar op de een of andere manier past het allemaal goed in elkaar. Hier en daar blijft het ritme een beetje hetzelfde (net als in de film trouwens) en hoop je op iets meer vuurwerk. Maar over het geheel genomen is het opnieuw een parel aan de ketting van voorstellingen van Rotjong.
Reacties