Il y a longtemps que je t'aime

"Ik houd al zo lang van je." Ik had de titel van de film foutief vertaald tot "Het is lang geleden dat ik van je hield", maar als de twee zussen samen aan de piano zitten en ik de tekst van hun lied in de ondertiteling vertaald zie, realiseer ik me mijn vergissing. De eerste film van schrijver Philippe Claudel is een ingetogen drama over twee zussen die elkaar voor het eerst in vijftien jaar terugzien. De oudste zus heeft vijftien jaar lang in het gevang gezeten voor moord toen de jongste nog een puber was, de jongste neemt haar nu in huis bij haar gezin. Dat bestaat uit een man en twee geadopteerde Vietnamese meisjes. Stukje bij beetje komt het verhaal van de oudste zus boven. Wie ze heeft vermoord en waarom. Haar moeizame weg terug in de maatschappij. De moeite die ze moet doen om geaccepteerd te worden, de moeite die ze heeft om te accepteren en te geloven dat haar zus werkelijk van haar houdt en om haar geeft. Eigenlijk is het enige dat niet past in de film de uitbarsting van de twee zussen aan het einde. Het lijkt of de regisseur bang was dat de film anders te veel zou doorkabbelen en misschien heeft hij gelijk, maar het is het enige smetje op de verder vlekkeloze film.

Vooral de hoofdrolspeelster (Kristin Scott Thomas) valt op met haar spel, een actrice die ik nooit eerder heb gezien, net als de andere acteurs in de film trouwens. De jongste zus (Elsa Zylberstein), de commisaris van politie, de reclasseringsambtenaar, de baas van de drukkerij, de collega, de Irakese dokter, allen kwijten ze zich heel goed van hun rollen, zijn ze volkomen herkenbaar. Een mooi en ontroerend verhaal en mooi en ontroerend in beelden vertaald door de beroemde schrijver.