Kalpana Arts: A Palo Seco & Rebels' Cross

Ik had er nog nooit van gehoord maar toch is dit al de zesde Flamenco Biënnale. Dat betekent dat de Flamenco Biënnale al twaalf jaar bestaat en onopgemerkt aan mij voorbij is gegaan. Maar één keer moet de eerste keer zijn en bij toeval komen we terecht bij een voorstelling in dit festival. Eigenlijk wilden we naar Race van Het Nationale Toneel. Slecht kijken in de agenda van de schouwburg maakte dat ik dacht dat die voorstelling alleen op vrijdag te zien was. Wij gingen op zaterdag naar de schouwburg en dus naar A Palo Seco & Rebels' Cross. Een double bill. Twee voorstellingen voor de prijs van één.

Helaas heb ik van te voren iets teveel gegeten en moet ik vechten tegen de slaap tijdens het tweede deel van de solovoorstelling van Sara Cano (A palo seco). Maar het eerste gedeelte in de flamencojurk (zie foto) vind ik geweldig en nog steeds twijfel ik of het tweede gedeelte (in een eenvoudig zwart kostuum) niet te langdradig was (zoals de recensent in NRC Handelsblad meldt). Het eerste deel is een fascinerende mix van flamenco met butoh-dans. Spaans en Japans in een intrigerende symbiose.

Na de pauze is mijn vermoeidheid gelukkig compleet weg en wordt Rebels' Cross gedanst. Gemaakt door de Indiaas-Nederlandse choreografe Kalpana Raghuraman. Een andere mix van dansstijlen, katak en flamenco, gedanst door drie dansers, twee vrouwen en een man (Sara Cano, Sooraj Subramaniam en Kamala Devam). Tijdens deze dansvoorstelling dwalen mijn gedachten af naar de enige dansvoorstelling waarin ik zelf gespeeld heb en waaraan ik goede herinneringen heb (Quarto Mondo). Hoe spannend het was om samen met twee danseressen en een zangeres te dansen en te spelen komt tijdens het kijken onverwachts terug. Ik geniet van de energie van de dansers en ik meen te zien dat het spelplezier er vanaf spat, terwijl dit toch de wereldpremière is en er zeker een spanning zal zijn van 'hoe zal het publiek het vinden?'

Voor Café Floor staat D. te roken. Hij is wèl naar Race van Het Nationale Toneel geweest en ziet er niet gelukkig uit. Hij vond er niets aan. Slecht gespeeld, geen duidelijk standpunt ingenomen door de regie. Vrolijk stappen wij op de fiets, de nacht in, op weg naar huis. Wij hebben een fijne avond achter de rug met lekker eten en een mooie voorstelling. Over twee jaar maar weer eens naar de Flamenco Biënnale.