Vera Helleman: Moeiteloos jeZelf zijn

Schrijven over een boek dat je niet gelezen hebt, eigenlijk mag het niet. Toch doe ik het dit keer, met een reden. Dit is het derde boek dat ik kreeg naar aanleiding van de facebook-kettingbrief waarover ik eerder schreef. Van de andere vijf boeken had ik er twee al gelezen (In de mist van het schimmenrijk van W.F. Hermans en Anna Karenina van Leo Tolstoi, vooral die laatste is een echte aanrader), heb ik nu twee gelezen waarover ik hier geschreven heb (Arlidge en Simenon), en eentje waarover ik nog ga schrijven.

Dit boek kwam uit Leiden, heet Moeiteloos jeZelf zijn, en werd me opgestuurd door ene Leonie met de boodschap: "Veel leesplezier en fijne dagen Fedde!" Na twee boeken zonder enig bericht en aanbeveling was dit het eerste boek waar in ieder geval een briefje bij zat. Een zelfhulpboek, ook een genre dat ik nooit lees, maar wie weet. Ik begon te lezen in de inleiding. Die begint als volgt:

Valt het je weleens op hoe ongelukkig mensen eigenlijk zijn? Hoe weinig er gelachen wordt en we ons werkelijk verbonden voelen met elkaar? We rennen van hot naar her om onze veiligheid en zekerheid te waarborgen. Houden onsZelf verborgen om niet gekwetst te worden. Leven een leven dat we helemaal niet leuk vinden. We slikken antidepressiva alsof het snoep is, want we voelen ons afgescheiden van alles en iedereen, afgescheiden van onsZelf en daarmee eenzaam en ongelukkig. Die werkelijke gelukzaligheid waarnaar we allemaal zoeken hebben we tot op de dag van vandaag niet gevonden. Zolang je nog bezig bent met zoeken naar meer, naar beter, naar anders, heb je het kennelijk nog niet gevonden. Je hebt nog geen innerlijke vrede gevonden.

Hier stopte ik met lezen. Ik kan me voorstellen dat veel mensen zich in deze beschrijving herkennen. Maar ik niet. Ik leef geen leven dat ik niet leuk vind. Ik slik geen antidepressiva. Ik voel me niet eenzaam en ongelukkig. En als ik op zoek ben naar iets nieuws dan is dat niet omdat ik hèt nog niet gevonden heb maar uit nieuwsgierigheid. Na deze eerste alinea wist ik het al. Dit boek is niet voor mij.

Ik lijk meer op de auteur Vera Helleman die vanaf de achterflap vrolijk de wereld inkijkt (zie bovenstaande foto). Ik besloot dit boek over te slaan en over te gaan naar het volgende. Dienstreizen van een thuisblijver, een bijzonder vrolijk boek van Maarten 't Hart. Daarover binnenkort verslag.