Georges Simenon: Maigret en het spook

Een politieman wordt neergeschoten op straat. Zijn bijnaam is inspecteur Nurks of De Pechvogel, zijn echte naam is Lognon. De laatste woorden die hij uitbrengt voordat hij naar het ziekenhuis wordt vervoerd zijn "een spook". Maigret leidt het onderzoek dat leidt naar een Hollander, een kunstverzamelaar, die woont in het huis tegenover de plaats van het misdrijf. Zijn mooie jonge vrouw loopt 's avonds laat op de bovenverdieping rond in een wit gewaad en zou voor een spook gehouden kunnen worden.

Mevrouw Maigret wordt op een bijzondere manier bij het onderzoek betrokken om voor mevrouw Lognon te zorgen, die als een ingebeelde zieke de hele dag in bed ligt. Om mevrouw Maigret verslag te laten doen van wat er zich bij mevrouw Lognon heeft afgespeeld nodigt Maigret haar uit voor een lunch bij restaurant Manière.

"Ze wachten zwijgend tot de hors-d'oeuvres en de wijn uit de Loirestreek op tafel stonden. De beslagen ruit gaf de sfeer iets intiems." (...) "Ze konden niet nalaten te glimlachen, want ze genoten allebei van de intimiteit in een sfeer die zo heel anders was dan die op de Boulevard Richard-Lenoir. Vooral mevrouw Maigret was opgewonden, haar ogen schitterden meer dan anders en naarmate ze sprak, verschenen blosjes op haar wangen.
Wanneer ze thuis aten, was het vooral haar man die sprak, want zij had niets interessants te vertellen. Maar ditmaal was ze zich bewust hem van dienst te zijn."

Dit soort inkijkjes in de verhouding tussen meneer en mevrouw Maigret geven Maigret en het spook iets bijzonders. Ik vind de plot van deze Maigret nogal ingewikkeld en die plot heeft veel uitweiding nodig om die te ontrafelen, een aantal belangrijke personages blijft schimmig, en daarom vind ik deze Maigret iets minder dan de meeste.

Dit boek is het tweede dat ik ontving naar aanleiding van de facebook-kettingbrief. Ik schreef in mijn vorige bericht dat ik drie boeken had ontvangen, maar ondertussen zijn het er vijf geworden.

Omslag: Dick Bruna