Motel Mozaïque 2014: vrijdag
Madensuyu
Ik begin in de kathedraal, een grote tent op het Schouwburgplein, bij dit luidruchtige Belgische duo bestaande uit een gitarist met veel effectpedalen en een orgeltje, en zijn strak drummende partner (zijn broer?) die me erg aan Roberto Benigni doet denken met zijn guitige blik. De muziek is erg serieus, heftige white noise. Dat serieuze maakt het op den duur een beetje vervelend. Beetje te vroeg op de avond geprogrammeerd is deze trance-muziek.
Pall Jenkins
In de kleine zaal van de pak ik nog een stukje Pall Jenkins mee die daar moeite heeft zijn publiek vast te houden. Hij is net als de vorige band erg introvert en druk bezig met zijn gitaar, zijn loops en zijn zingende zaag. Intrigerende muziek die me hier en daar aan Tom Waits doet denken, dat dan weer wel.
Ann van den Broek
Van deze choreografe is slechts een korte preview van een voorstelling te zien die doet verlangen naar meer. Twee mannen en vrouwen zwalken over de kleine witte dansvloer. Dronken, aan de drugs, op zoek naar liefde. Helaas maar een kort stukje van een ongetwijfeld spannende voorstelling. Ik neem me voor als ze met een gehele voorstelling in de schouwburg komen zeker te gaan kijken.
Daryll-Ann
In afwachting van de voorstelling van Ivo Dimchev neem ik de kans waar even naar Neerlands trots Daryll-Ann te gaan kijken. Veel enthousiaste reacties heb ik gelezen over de reünie van deze legendarische band. Maar eerlijk gezegd vind ik er niet veel aan. De mengeling van country en rock zou me moeten aanspreken maar doet dat helaas niet.
Ivo Dimchev
Verrassing van de avond is Ivo Dimchev, een Bulgaarse performer die met zijn ontregelende show iedereen op het verkeerde been zet. Gekleed in een doorzichtige lap en met verder alleen een schaamlapje voor zijn geslachtsdeel speelt hij een travestiet die begonnen was aan een interactief project, het P-project of pussy-project maar dat niet interactief genoeg vond.
Nu nodigt hij mensen uit om op het podium tegen betaling handelingen te verrichten. Het begint onschuldig. Twee mensen moeten achter twee laptops plaatsnemen en gedichten typen. Deze teksten worden dan zichtbaar op de tablet die hij op zijn orgel heeft staan. Daarvan zal hij, Ivo, gezeten achter zijn keyboard, dan ter plekke een lied van maken.
Voor deze inspanning van vijf minuten belooft hij de twee dichters een beloning van twintig euro. Daarvoor overhandigt hij aan 'de betrouwbaarste persoon op de eerste rij' een enveloppe met daarin 1000 euro. Zij moet voor de betalingen zorg dragen. Het publiek reageert terughoudend en omdat ik niet bang ben om op een toneel plaats te nemen en best twintig euro wil verdienen ben ik de tweede die opstaat. De andere is een van de dansers van Ann van den Broek. Maar dit is slechts het begin.
De bedragen gaan langzaam omhoog en de eisen die Ivo stelt ook. Eerst moet iemand tapdansen, dan iemand hiphoppen, vervolgens moeten twee mensen met elkaar zoenen (zonder bovenkleding, met bh), en tenslotte moeten, voor 250 euro, twee mensen ontkleed op een matras doen alsof ze met elkaar de liefde bedrijven. Het duurt een tijdje voordat voor deze laatstgenoemde opdracht zich twee mensen melden, maar dan staan toch twee mannen op. Terwijl mijn dochter achter een laptopje zit te typen liggen voor haar twee naakte mannen te doen of ze met elkaar vrijen. Tijdens elk van deze act zitten twee mensen tegen betaling te typen en zingt Dimchev al improviserend zijn liederen. Duidelijk is dat hij niet altijd zingt wat er getypt wordt.
Het geld is dan nog steeds niet op en dus vraagt de performer twee mensen om vijf minuten lang te doen wat ze willen tegen betaling van 60 euro. Dan is het geld op.
Maar er is nog een laatste opdracht. Twee mensen wordt gevraagd een recensie van de voorstelling te schrijven en vervolgens voor te lezen. Zij krijgen betaald door het publiek en wat ze krijgen is dus afhankelijk van wat het publiek wil geven.
Het is een wonderlijke maar spannende performance. Alle deelnemers zijn natuurlijk amateurs en worden in zekere zin voor gek gezet. Hoe gek wil je doen voor geld en welk bedrag moet dat dan zijn? De twee naakte mannen gaan wel met 500 euro naar huis maar zou ik het zelf ook hebben gedaan? Misschien wel als mijn vrouw er bij was geweest maar toch zeker niet in het bijzijn van mijn jongste dochter. En dan, zou mijn vrouw het hebben gewild?
Gentlemen
Naar Rotown, waar Gentlemen spelen. Het zijn allen heren met baarden. Aardig maar niet echt geweldig. Na hun optreden ren ik terug naar de schouwburg voor Cosmo Sheldrake maar die zit vol en er staat een rij voor de deur. Niemand vind dat-ie de zaal moet verlaten dus het zal goed geweest zijn. Maar dat kon ik niet controleren.
Eagulls
Terug naar Rotown voor Eagulls in afwachting van Temples. Snoeiharde muziek is het met weinig melodie met een angstig kijkende drummer. Bang om fouten te maken, een slag te missen. De zanger zingt met een hand op de rug en wijkt met zijn strak achterover gekamde haren en gesoigneerde uiterlijk af van de rest van de band. Not my cup of tea en om niet de kans te lopen Temples te missen vertrek ik na een nummer of drie naar de Gouvernestraat, mijn laatste halte.
Temples
Het muzikale hoogtepunt van de avond deze afsluiter in de Gouvernestraat. Psychedelica met pakkende melodieën die onmiddellijk beklijven en catchy gitaarriffs. Deed me enigszins denken aan Kula Shaker. Van te voren had ik al van ze gehoord maar nog geen noot beluisterd. Maar alles klopt aan deze band. Met hun uiterlijk, lange haren, een glitterblouse en glitter onder de ogen, vintage gitaren, lijken ze een moderne T.Rex of The Sweet, en daardoor lijken de Gentlemen met hun baarden alweer een mode geleden en ouderwets. Tegelijkertijd speelt de zanger-gitarist de arrogante gitaarheld en is hij verlegen wanneer hij het publiek bedankt voor het applaus. Waardoor ze ook weer heel charmant zijn.
Geweldige afsluiter en nu op naar volgend jaar.
Reacties