Vergeten boeken
In de NRC van vrijdag een groot artikel over de herontdekking van vergeten meesterwerken. Dit naar aanleiding van het plotselinge succes van de roman Stoner van John Williams die in torenhoge stapels in alle boekwinkels ligt.
Een vreemd en al bijna ouderwets verschijnsel trouwens, die grote stapels boeken in de boekhandels. Een week geleden in Groningen verbaasde ik me er nog over toen ik daar Scholtens De Slegte binnenliep. Hoe lang nog? Waarom grote vrachtwagens laten rondrijden met stapels boeken er op? Ze weer laten terugrijden als die boeken onverhoopt verramsjt moeten worden of, erger nog, vernietigd.
De dag erna een groot artikel van schrijver Peter Buwalda over waarom zijn boek Bonita Avenue plotseling zo'n groot succes werd. Schijnbaar in tegenspraaak met het artikel van de dag ervoor. Buwalda beschrijft hoe boeken succesvol worden doordat schrijvers hun gezicht regelmatig op televisie laten zien. Zelf had hij vroeger geen idee hoe zijn favoriete schrijvers als Nabokov er Portnoy er uit zagen. Waarom is dat ook nodig? Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik ook geen idee heb hoe E.L. James, de schrijfster van Vijftig tinten grijs, er uitziet maar toch weet wie zij is en dat ze een waanzinnige bestseller heeft geschreven en dat niets in mij er ook maar aan denkt om dat boek daarom te gaan lezen.
Maar dat zijn twee terzijdes, terug naar de vergeten boeken. In het artikel wordt de herontdekking van vergeten boeken gepresenteerd als een nieuwe trend. Dat is het natuurlijk niet. Niet heel lang geleden werden in het jaar 2000 eensklaps de boeken van Sandor Marai herontdekt. Met name Gloed uit 1942 werd ineens een bestseller. In 2004 werd de in 1940 door de Duitsers vermoorde Russisch-Joodse schrijfster Irene Némirovsky herontdekt en haar Suite francaise een internationale bestseller.
Zolang een boek bestaat kunnen er lezers voor gevonden worden. In Frankrijk wordt het werk van Guy de Maupassant, die ik momenteel aan het lezen ben, voortdurend heruitgegeven. In Nederland zal volgens mij geen uitgever zich daaraan wagen. Maar dat hoeft ook niet. Zijn boeken zijn in de boekhandel tweedehands, en in de Franse taal op het internet, nog ruim voorradig.
Geef mij maar een oud boek dat zijn waarde heeft behouden boven een nieuw boek dat wordt ingehaald als de nieuwe literaire sensatie. Zoals bijvoorbeeld de nog lang niet verouderde boeken van de Sardeense en eerste vrouwelijke Nobelprijswinnares (voor literatuur) Grazia Deledda. Wanneer zal zij eindelijk een herontdekt worden? Wie weet nooit, maar ik doe in ieder geval mijn best voor haar.
Een vreemd en al bijna ouderwets verschijnsel trouwens, die grote stapels boeken in de boekhandels. Een week geleden in Groningen verbaasde ik me er nog over toen ik daar Scholtens De Slegte binnenliep. Hoe lang nog? Waarom grote vrachtwagens laten rondrijden met stapels boeken er op? Ze weer laten terugrijden als die boeken onverhoopt verramsjt moeten worden of, erger nog, vernietigd.
De dag erna een groot artikel van schrijver Peter Buwalda over waarom zijn boek Bonita Avenue plotseling zo'n groot succes werd. Schijnbaar in tegenspraaak met het artikel van de dag ervoor. Buwalda beschrijft hoe boeken succesvol worden doordat schrijvers hun gezicht regelmatig op televisie laten zien. Zelf had hij vroeger geen idee hoe zijn favoriete schrijvers als Nabokov er Portnoy er uit zagen. Waarom is dat ook nodig? Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik ook geen idee heb hoe E.L. James, de schrijfster van Vijftig tinten grijs, er uitziet maar toch weet wie zij is en dat ze een waanzinnige bestseller heeft geschreven en dat niets in mij er ook maar aan denkt om dat boek daarom te gaan lezen.
Maar dat zijn twee terzijdes, terug naar de vergeten boeken. In het artikel wordt de herontdekking van vergeten boeken gepresenteerd als een nieuwe trend. Dat is het natuurlijk niet. Niet heel lang geleden werden in het jaar 2000 eensklaps de boeken van Sandor Marai herontdekt. Met name Gloed uit 1942 werd ineens een bestseller. In 2004 werd de in 1940 door de Duitsers vermoorde Russisch-Joodse schrijfster Irene Némirovsky herontdekt en haar Suite francaise een internationale bestseller.
Zolang een boek bestaat kunnen er lezers voor gevonden worden. In Frankrijk wordt het werk van Guy de Maupassant, die ik momenteel aan het lezen ben, voortdurend heruitgegeven. In Nederland zal volgens mij geen uitgever zich daaraan wagen. Maar dat hoeft ook niet. Zijn boeken zijn in de boekhandel tweedehands, en in de Franse taal op het internet, nog ruim voorradig.
Geef mij maar een oud boek dat zijn waarde heeft behouden boven een nieuw boek dat wordt ingehaald als de nieuwe literaire sensatie. Zoals bijvoorbeeld de nog lang niet verouderde boeken van de Sardeense en eerste vrouwelijke Nobelprijswinnares (voor literatuur) Grazia Deledda. Wanneer zal zij eindelijk een herontdekt worden? Wie weet nooit, maar ik doe in ieder geval mijn best voor haar.
Reacties