TG Amsterdam: Macbeth

Het kortste stuk van Shakespeare. Mijn favoriete stuk van Shakespeare. Al sinds ik op de middelbare school de filmversie van Polanski zag. Zelf maakte ik een verkorte versie van dit duistere stuk met de focus op en als titel Lady Macbeth. Ook Johan Simons kent een belangrijke rol toe aan Lady Macbeth. De vrouw die in tegenstelling tot Macbeth wel last krijgt van zijn geweten. Macbeth verandert steeds meer in een angstige moordmachine, de Lady wordt gek en pleegt zelfmoord.

Een Macbeth voor gevorderden, dat is deze Macbeth van Johan Simons. Voorkennis van het stuk is vereist. Een kleine cast speelt alle rollen. De suggestie wordt gewekt dat Macbeth in een krankzinnigeninrichting zit en daar alles herbeleeft. Dat vind ik jammer. Door Macbeth als gek voor te stellen worden zijn daden die van een krankzinnige en leef je niet echt met hem mee. Zijn daden worden onvoorstelbaar als je je niet met hem kunt identificeren. Rationeel weet je dat je zelf in een oorlogssituatie ook verslaafd zou kunnen raken aan moorden, maar die situatie is tegelijk moeilijk voor te stellen.

Deze Macbeth blijft op een afstand. Er zijn prachtige beelden, de Lady die haar huid van het gezicht trekt, er is veel bloed dat bij zakken tegelijk over het toneel wordt uitgestort, maar dat is meer vorm dan inhoud. Prachtig is Hans Kesting in zijjn rol als de geest van Banquo die terugkeert. In de waanzinmonoloog van Lady Macbeth heeft Simons een stuk tekst van Sarah Kane ingevoegd, maar dit blijft een raar ingelast stukje tussen de woorden van Shakespeare in een mooie poëtische vertaling van Hugo Claus. Wel heel erg mooi in die monoloog is dat Chris Nietvelt zowel de tekst van de dokter zegt die haar observeert en beschrijft wat ze doet, als haar eigen tekst.

Al met al een wisselvallige voorstelling. Ik had hem niet graag gemist, zo goed is-ie dan weer wel, maar ik ben niet onverdeeld enthousiast. Naast Hans Kesting is ook Chris Nietvelt indrukwekkend als de Lady, maar Fedja van Huet in de rol van Macbeth is dan weer te koel en te kil.