Lezeres
De vrouw achter de kassa in het bedrijfsrestaurant vertelt me dat ze zich nooit verveelt. Ze is een lezeres. Ze zit alleen achter de kassa en heeft als ik aan kom lopen geen enkele klant. Maar ze leest. Ze heeft een e-reader met 18000 boeken in het geheugen. Daarom verveelt ze zich nooit. Al drie ereaders heeft ze versleten, vertelt ze me. ik vraag haar hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen. ik heb mijn eerste nu ongeveer een jaar en die doet het nog prima. maar de ene laadde niet meer op, van een ander werkte de knop niet meer waarmee de bladzijden moesten worden omgeslagen. Wat de derde niet meer deed? Ik weet het niet meer.
Zangers
Op het Centraal Station wordt ik rond middernacht aangesproken door een jongeman die naar de Oostzeedijk moet. Een Marokkaans uitziende man van rond de twintig. hij is luchtig gekleed voor de tijd van het jaar. ik draag mijn winterjas met sjaal, hij is slechts gekleed in overhemd met dunne sweater. Maar hij het niet koud zegt-ie. Hij kent de weg niet in Rotterdam, maar zijn broer woont hier. Hij wil een horecabedrijf starten hier in Rotterdam. Hij komt uit Brabant wat aan zijn accent te horen is. Uit een ondernemende familie. Ook is hij zanger. De volgende week gaat hij de studio in met een man die hem heeft horen zingen op straat. Bij het deelgemeentekantoor moet hij uitstappen. Dat ken ik want daar ben ik getrouwd, vertel ik hem. Op het moment dat hij uitstapt word ik aangesproken door een jongen die ik uit de wijk ken. Nooit eerder mee gepraat, nu begint hij ineens een praatje met mij. Hij vraagt zich af waarom ik niet op de fiets zit. Hij ziet me altijd fietsen door de wijk. Dan ziet hij mijn gitaarkoffer en begrijpt hij waarom ik niet op de fiets zit. Vraagt me wat er in de koffer zit. Als ik hem uitleg dat ik in een band zit vertelt hij me dat hij ook zanger is. Soul is zijn ding. Niet moderne soul maar oude soul. James Brown is zijn held.
Schrik
De mondhygiëniste kijkt geschrokken op als ze bezig is mijn gebit schoon te maken. 'Hoe oud bent u?' vraagt ze me. '57' antwoord ik. Ze kan het bijna niet geloven. Ze zag op haar computerscherm mijn geboortedatum en dacht dat die fout was ingevoerd in het systeem. Zo kan ik de mensen steeds opnieuw verbazen met mijn leeftijd gekoppeld aan mijn uiterlijk. Vroeger, als kind, vond ik dat vervelend. Nu niet meer. Alhoewel het nauwelijks een verdienste van mezelf te noemen is. Want ik doe er niets aan of voor.
Reacties