Roland Sips: Denk aan mij (nacht)

Een bijzondere verschijning, dat was Roland Sips. Een dunne stakerige figuur die weggelopen leek uit een linosnede van Frans Masereel. Met een spitse neus en piekerig haar. Te korte broekspijpen. Zo liep hij eind zeventiger jaren rond op de AKI waar ook ik studeerde.

Hij woonde samen met zijn vriendin Carin in de flat tegenover de mijne op de campus van de THT. Toen de voorruit van die kamer gesneuveld was ging het gerucht dat hij of zijn vriendin die in een vlaag van uitzinnige woede had ingegooid. Dat hij het had gedaan leek me moeilijk voorstelbaar, zo'n vriendelijke jongeman, alhoewel hij lichtelijk gemene trekjes kon hebben.

Hij bracht me in contact met nieuwe muziek, Pere Ubu, Japan. Tin Drum, een plaat uit die periode draai ik nog steeds regelmatig. Ik herinner me vaag dat ik die plaat voor het eerst hoorde in zijn huis in Hengelo. Een kamer op de eerste verdieping van een pand vlakbij Ten Hoope (die verkocht toen de lekkerste kroketten in de wijde omstreken). De grote ramen stonden open. De zon scheen en we keken uit op een grote, half verlaten parkeerplaats. Ongetwijfeld waren we in gezelschap van mijn vriend Frits Woudstra, want die kende Roland een stuk beter dan ik.

Frits schreef nog eens een ode aan Roland Sips waarvan ik me de regels "Poltlood in de hand, balancerend op de rand van de moderne kunst" alleen nog herinner. Want wat Roland het meest bijzonder maakte was dat hij fantastisch kon tekenen. Beter dan wie ook die wij kenden. Natuurlijk waren er meer goede tekenaars op de AKI, mannen en vrouwen die handig waren met potlood, pen of penseel. Maar Roland stak daar ver bovenuit.

Nu is hij plotseling dood.

Afbeelding: Denk aan mij (nacht) van Roland Sips (1954-2012).