Monika Gintersdorfer en Knut Klaßen: La fin du western
Begon De Internationale Keuze met een tirade tegen het interactieve theater, op mijn laatste avond word ik ondergedompeld in een stuk interactief theater. Op het toneel staat een soort bouwwerk waar het publiek vanaf de tribune niet in kan kijken. Voor dat bouwwerk neemt een man plaats die vlak voordat het stuk begint nog naast mij op de tribune zat.
Hij, Hauke Heumann, vertelt in het kort de geschiedenis van de verkiezingen in Ivoorkust, in het Engels. Een strijd tussen twee mannen, de één wordt door Europa een dictator genoemd, de ander, die in Amerika heeft gestudeerd, is door het Westen uitgeroepen tot de redder van de democratie. Eén zit opgesloten in een hotel. Het is een moeilijk te volgen verhaal, in het Engels. De situatie in Ivoorkust is gecompliceerd, dat is duidelijk. Dan komen vier negers de tribune af die tegen ons beginnen te praten. In het Frans, waarna de eerste man alles voor ons in het Engels vertaalt. Dat doet hij op een geweldige en komische manier. Soms doet hij de mannen na op een onbeholpen wijze, soms doet hij of hij het niet snapt.
Dan volgt een moeilijk na te vertellen voorstelling waarin de mannen op energieke wijze tegen ons beginnen te praten, ons uitnodigen in het huis dat op het toneel staat, en verloopt de voorstelling simultaan. Tegelijkertijd worden twee voorstellingen gespeeld. Voor de toeschouwers die op de tribune zijn achtergebleven en voor de toeschouwers die zich mee hebben laten lokken het huisje in. Het publiek loopt heen en weer, de acteurs lopen heen en weer.
Het is een warrige en rare voorstelling die hoe dan ook indruk weet te maken. Het publiek wordt opgezweept door het energieke spel van de vier zwarte mannen die ons vragen de handen omhoog te steken ten teken dat we geen wapens dragen. Een gedeelte van het publiek, een stuk of vijf toeschouwers, doen mee op het podium en op het allerlaatst komt als een duivel uit een doosje nog een geüniformeerde neger op die vertelt over hoe het nu in Ivoorkust is, een chaos.
In de war worden we gelijk naar de volgende voorstelling gestuurd omdat La fin du western is uitgelopen. Nog net tijd om naar het toilet te gaan krijgen we, dan moeten we snel naar Neutral Hero.
Hij, Hauke Heumann, vertelt in het kort de geschiedenis van de verkiezingen in Ivoorkust, in het Engels. Een strijd tussen twee mannen, de één wordt door Europa een dictator genoemd, de ander, die in Amerika heeft gestudeerd, is door het Westen uitgeroepen tot de redder van de democratie. Eén zit opgesloten in een hotel. Het is een moeilijk te volgen verhaal, in het Engels. De situatie in Ivoorkust is gecompliceerd, dat is duidelijk. Dan komen vier negers de tribune af die tegen ons beginnen te praten. In het Frans, waarna de eerste man alles voor ons in het Engels vertaalt. Dat doet hij op een geweldige en komische manier. Soms doet hij de mannen na op een onbeholpen wijze, soms doet hij of hij het niet snapt.
Dan volgt een moeilijk na te vertellen voorstelling waarin de mannen op energieke wijze tegen ons beginnen te praten, ons uitnodigen in het huis dat op het toneel staat, en verloopt de voorstelling simultaan. Tegelijkertijd worden twee voorstellingen gespeeld. Voor de toeschouwers die op de tribune zijn achtergebleven en voor de toeschouwers die zich mee hebben laten lokken het huisje in. Het publiek loopt heen en weer, de acteurs lopen heen en weer.
Het is een warrige en rare voorstelling die hoe dan ook indruk weet te maken. Het publiek wordt opgezweept door het energieke spel van de vier zwarte mannen die ons vragen de handen omhoog te steken ten teken dat we geen wapens dragen. Een gedeelte van het publiek, een stuk of vijf toeschouwers, doen mee op het podium en op het allerlaatst komt als een duivel uit een doosje nog een geüniformeerde neger op die vertelt over hoe het nu in Ivoorkust is, een chaos.
In de war worden we gelijk naar de volgende voorstelling gestuurd omdat La fin du western is uitgelopen. Nog net tijd om naar het toilet te gaan krijgen we, dan moeten we snel naar Neutral Hero.
Reacties