Didier van Cauwelaert: La démi-pensionnaire

In La démi-pensionnaire van Didier van Cauwelaert wordt de hoofdpersoon, Thomas, tot zijn eigen verbazing verliefd op een jonge vrouw in een rolstoel, Hélène. Deze laatste is de halfgepensioneerde uit de titel. Het is de meest sexy, de meest opwindende vrouw die Thomas ooit heeft ontmoet. De manier waarop hij haar ontmoet is meteen al verrassend. Thomas werkt op een auteursrechtenbureau, de SACEM, en wordt daar aangesproken door een oude dame die een leeg vel muziekpapier wil laten registreren. Ze blijkt een excentrieke oude dame die renteniert van het geld dat binnenkomt omdat haar overleden man de kersthit Lettre à Santa-Claus heeft geschreven. (Een gegeven dat me sterk deed denken aan About a boy van Nick Hornby, waarin de volwassen hoofdpersoon op soortgelijke manier in zijn levensonderhoud voorziet.) De truc met het lege vel blijkt een manier te zijn om met hem in contact te komen. Thomas lijkt namelijk als twee druppels water op de in de oorlog in Joegoslavië om het leven gekomen piloot en ex-geliefde van haar dochter Hélène. Thomas moet als de uit de oorlog teruggekomen en doodgewaande piloot komen dineren bij haar en haar van verdriet apatisch geworden dochter.

Zoals vaker bij Didier van Cauwelaert is niets wat het schijnt. Thomas wordt op slag verliefd op de in het geheel niet buiten zinnen geraakte dochter, die ook nog eens haar dochter niet blijkt te zijn en een zelf een fantastisch piloot zoals haar onechte moeder ooit eens was. Alles draait om de erfenis, de rechten op de ultieme kersthit. Thomas wordt meegezogen in een draaikolk van avonturen, verliest zijn baan, zijn geloof in Hélène, maar gelukkig komt uiteindelijk alles weer op zijn pootjes terecht en eindigt het boek in een mooi happy end.