Naar de hoeren

“Naar de hoeren, ik ben het zat, naar de hoeren, ik weet niet wat, naar de hoeren, ik nu moet doen, ik weet niet wat ik moet doen!” zong ik vroeger op de kunstacademie met de Pimco's. Nu zijn we onder leiding van mijn Oudste Dochter op weg naar het Fort aan de Klop om daar te eten en te vieren dat Mijn Vrouw en ik de volgende dag acht jaar zijn getrouwd. Daarna gaan we in Utrecht de lichtjestour doen, lichtkunstwerken bekijken in het centrum van de stad. We rijden langs de Vecht, onze twee dochters voorop. De Oudste Dochter woont in Utrecht en weet de weg.

We komen aan op een punt waar auto's draaien aan het einde van een weg op een rotonde waar auto's niet verder kunnenomdat de weg ophoudt en en links van ons is een lange rij woonboten. Het duurt even voor we ons realiseren waar we zijn. Maar het wordt snel duidelijk. De ramen van de woonboten zijn rood verlicht en achter de ramen staan half ontklede dames te draaien voor de mannen die voobijrijden of voorbij wandelen. Het is vroeg in de avond en er is nog niet zo veel verkeer. Het valt op dat de mannen die hier rijden of lopen vooral 'gewone' mannen zijn, keurige brave gereformeerd uitziende mannen die enigszins besmuikt en wegkijkend voorbij lopen. Als we op de terugweg opnieuw langskomen is het bezoek gemengder, uitgaanspubliek, niet allemaal op zoek naar avontuur en meisjes niet te duur, maar ook gewoon toeristen die deze vleesfabriek wel eens willen bezichtigen. Want dat is het. Een vleesfabriek waar de slagers het vee komen keuren dat zich achter de roodverlichte ramen van zijn beste zijde toont.

Ik ken het verschijnsel hoerenbuurt van vroeger als puber in Groningen toen ik in de wijk rondom het Gedempte Zuiderdiep folders rondbracht voor de Spar. Voor mij toen een spannende buurt, maar een gezellige rosse buurt met rode lampjes en kroegen op iedere straathoek. Kroegen waar ongetwijfeld ook één en ander gebeurde dat het daglicht niet kon velen. Maar dat soort gemoedelijke buurten lijkt niet meer te bestaan. Prostitutie is een industrie geworden. Keiharde business, geen sex, drugs en rock&roll zoals Ian Dury bezong, maar sex, drugs & harde pegels.

Op de terugweg beschuldig ik mijn Oudste Dochter dat ze me nu al voor de tweede keer een hoerenbuurt in loodst. Ook in Antwerpen werden we door haar regelrecht de hoerenbuurt in geleid. Toen was het volkomen onbewust en schrok ze er zelf van. Ditmaal wist zij wat ons te wachten stond en had ze expres niets verteld, om te zien wat onze reactie zou zijn.