Experiment

Met de weinige spelers die bij de repetitie van De Mooie Onbekende aanwezig zijn doe ik een experiment. De scène is een dialoog tussen de Mooie Onbekende en haar aanstaande echtgenoot. De hoofdrolspeelster die de Mooie Onbekende speelt is niet aanwezig. De echtgenoot wel. En twee andere spelers, een vrouw, Monique, en een man, John. Als experiment laat ik de scène spelen met verschillende tegenspelers om te zien of daar verschillende resultaten uitkomen. Het is jammer dat er maar drie spelers zijn, het liefst had ik de scène met bijvoorbeeld vier of vijf verschillende tegenspelers willen doen. Toch is het resultaat interessant en blijft de scène steeds spannend. Guido als de echtgenoot groeit in de loop van de avond steeds meer in zijn rol en moet tegelijk steeds anders reageren op zijn tegenspeler. We doen eerst twee keer de scène met Monique als tegenspeelster, daarna twee keer met John. Het grappige is dat John de rol mijns inziens 'vrouwelijker' speelt dan Monique, gevoeliger. Monique is harder en daarin 'mannelijker'.

Een experiment dat ik nog wel eens wil herhalen. Het kwam voort uit de idee dat een acteur altijd 'in het moment' moet zijn, moet reageren op wat de omgeving en de tegenspeler aan tegenwerk biedt. Altijd alert en altijd reagerend wat er op datzelfde moment gebeurt en geen lesje moet afdraaien. In een toneelstuk moet het lijken of alles altijd nieuw is en pas ontdekt wordt.