Stine Jensen: Waarom vrouwen van apen houden
Wat is de relatie en wat is de overeenkomst tussen een vrouw en een aap? Zijn vrouwen eigenlijk apen, of negers of in het algemeen 'de ander'? Dat zijn de intrigerende vragen die aan de orde komen in het boek Waarom vrouwen van apen houden van Stine Jensen. Na de affaire met Bokito in diergaarde Blijdorp was Stine Jensen de aangewezen persoon om op alle televisie- en radiozenders te komen vertellen wat er precies aan de hand was tussen de vrouw en de aap.
In dit boek doet ze dit uitgebreid aan de hand van de cultuurgeschiedenis van de afgelopen eeuw en de verbeelding van de aap daarin door kunstenaars en wetenschappers. Ze laat zien hoe de aap in korte tijd verandert van monster en untermensch in een zachtaardige vrouwelijke persoon en übermensch. In alle gedaanten heeft de aap tegelijk een goddelijke uitstraling en is ook altijd een dienaar van god.
Ook nodigt het boek uit tot het lezen van de aangehaalde boeken en verhalen en het bekijken van de films. Zoals de boeken Mijn aap schreit van Albert Helman (over een man en een aap) en De vrouw en de aap van Peter Høeg.
Het boek roept vragen op (en herhaalt vragen, aapt vragen na) over de grens tussen de soorten mens, mensaap en aapmens en of apen dezelfde rechten verdienen als de mens (the Great Ape Project, GAP). Ook zijn er grappige verhalen over de drie beroemde vrouwelijke primatologen, Jane Goodall, Diane Fossey en Biruté Galdikas, engelen of heksen, bitches of zorgzame moeders, waarbij Jane Goodall er nog het beste van afkomt.
Een eenduidig antwoord op de vraag waarom vrouwen nu van apen houden (en niet van paarden of van teddyberen) geeft het boek niet, maar dat geeft niet, het leest als een trein en is voortdurend interessant.
In dit boek doet ze dit uitgebreid aan de hand van de cultuurgeschiedenis van de afgelopen eeuw en de verbeelding van de aap daarin door kunstenaars en wetenschappers. Ze laat zien hoe de aap in korte tijd verandert van monster en untermensch in een zachtaardige vrouwelijke persoon en übermensch. In alle gedaanten heeft de aap tegelijk een goddelijke uitstraling en is ook altijd een dienaar van god.
Ook nodigt het boek uit tot het lezen van de aangehaalde boeken en verhalen en het bekijken van de films. Zoals de boeken Mijn aap schreit van Albert Helman (over een man en een aap) en De vrouw en de aap van Peter Høeg.
Het boek roept vragen op (en herhaalt vragen, aapt vragen na) over de grens tussen de soorten mens, mensaap en aapmens en of apen dezelfde rechten verdienen als de mens (the Great Ape Project, GAP). Ook zijn er grappige verhalen over de drie beroemde vrouwelijke primatologen, Jane Goodall, Diane Fossey en Biruté Galdikas, engelen of heksen, bitches of zorgzame moeders, waarbij Jane Goodall er nog het beste van afkomt.
Een eenduidig antwoord op de vraag waarom vrouwen nu van apen houden (en niet van paarden of van teddyberen) geeft het boek niet, maar dat geeft niet, het leest als een trein en is voortdurend interessant.
Reacties