Voorbij

Het is voorbij. Alle vier de voorstellingen van De Vrouw van de Zee zijn gespeeld. Een dipje op de tweede avond (waarom gaat de tweede avond altijd minder?) en een piek op de derde (de voorstelling waarbij alles op zijn plek viel) en een voorstelling waarbij ik me ergerde aan de lichtman (omdat die zijn werk niet goed had gedaan) en ook nog foto's moest maken (die ik dus niet echt goed heb gezien, de vierde). Ik ben tevreden. Veel positieve reacties, een enkele negatieve (zoals van mijn eigen vrouw) en veel complimenten voor de hoofdrolspeelster (foto). Ook veel complimenten voor de locatie, die er bij het goede licht erg prachtig uitzag. Genoten van de gastvrijheid van de mensen in de Noorse Kerk (de dominee, haar man, de vrouwelijke secretaris en de vrijwilligster). Aan het einde van de vierde voorstelling deden we nog even een kort optreden met de band, beginnend met het nummer Vrouw van de Zee en eindigend met Barre Winter waarbij alle spelers meezongen omdat ze het liedje nog kenden van de vorige avondvullende voorstelling, Blankenberge. Nu is er zoals gewoonlijk de leegte na een voorstelling. Ik weet nog niet wat ik op korte termijn ga doen. Ik moet regieplannen schrijven, voor Tot het einde en (eventueel) voor een voorstelling voor het komende eenakterfestival. Denkwerk aan de winkel dus. Maar eerst een paar avonden uitrusten. Geen repetities meer op dinsdagavond.