Wunderbaum: The future of sex

De vorm van The future of sex doet me denken aan oude voorstellingen van Wunderbaum zoals Stad I en II. Er is geen verhaal maar er zijn losse scènes rondom een thema, in dit geval heden, verleden en toekomst van seks. Personage als Sophie, Erika, Els, Merel, Henry, Christian en Bobbie vertellen over hun leven en hun omgang met seks.

Contactadvertenties, sadomasochisme, robotseks, pedofilie, Tinder-dating, aseksualiteit, van alles komt voorbij terwijl vanuit een bol de schrijver Arnon Grunberg toekijkt. Die aan het begin van het stuk een aantal lastige vragen voorgelegd krijgt. Lastige vragen die hij ongetwijfeld zelf bedacht heeft als schrijver van het stuk. Lastige vragen zoals "Als je zou moeten kiezen tussen het leegeten van een bord poep of een vogeltje dat iedere dag, de rest van je leven, één keer per dag in je mond schijt?" Maartje Remmers leest deze vragen van een briefje wat de suggestie wekt dat ze ze of zelf bedacht heeft of dat ze kiest uit een lange lijst vragen.

De acteurs, Maartje Remmers, Marleen Scholten, Matijs Jansen, zetten een groot aantal typetjes krachtig neer. Ondanks dat dat typetjes blijven zegt het stuk veel over de stand van zaken ten opzichte van seks in de huidige maatschappij. In het interview met Arnon Grunberg vraagt Maartje wat de toekomst van seks is. Grunberg antwoordt dat dat hetzelfde is als het verleden van seks. In zekere zin is dat inderdaad het geval. Menselijke relaties veranderen niet, alleen de wijze hoe we er tegen aan kijken kan veranderen en de techniek maakt nieuwe vormen van seks mogelijk. Maar zoals Els (ontroerend gespeeld door Marleen Scholten) worstelt met haar gevoelens voor haar minnaar Edouard, die we niet te zien krijgen, is van alle tijden.

Wat het koor precies doet in de voorstelling, wat de functie daarvan is, daar begrijp ik niets van, maar er wordt schitterend gezongen. Met het beeld van de bol die van binnen uit rood verlicht is en het koor daarvoor, prachtig zingend, had de voorstelling wat mij betreft kunnen eindigen.

Want het is jammer dat de voorstelling op het einde iets te lang door gaat. Alle spelers klimmen in de bol (die een webcam symboliseert hoor ik na de voorstelling) en beginnen een Peter Handke-achtig spreekkoor waarin ze vertellen dat ze 'de sletten van de toekomst' zijn. Daar had naar mijn idee iemand in moeten grijpen en zeggen "Zo is het wel genoeg. Stop!"

Ondanks dat een echt goede Wunderbaum voorstelling.