IFFR 2016
Men & Chicken
De eerste film zie ik op donderdag, de speciale filmvoorstelling georganiseerd voor studenten en medewerkers van de Erasmus Universiteit. De keuze is gevallen op Men & Chicken van de maker van Adam's Apples (de Deense regisseur Anders Thomas Jensen). Net als die film en net als de Erasmus-film van vorig jaar (Frank), is het een bizar verhaal. De vader van de twee broers Elias (Mads Mikkelsen) en Gabriel (David Dencik) overlijdt. Hij laat voor hen een videoboodschap achter waarin hij verklaart niet hun echte vader te zijn. Ook hun al eerder overleden moeder is niet hun echte moeder. Ze zijn geadopteerd en niet eens echte maar halfbroers. Vlak voordat de film stopt vertelt hij wie hun echte vader is. Waarop de twee zoons vertrekken naar het eiland Ork waar hun vader woont. Maar die is daar niet alleen. In het vervallen landhuis wonen nog drie halfbroers temidden van een groot aantal dieren. Vooral veel kippen en een rund. Van alle broers zijn de moeders in het kraambed overleden. Een mysterie waar Gabriel opheldering over wil verkrijgen. Op primitieve wijze en hardhandig proberen de andere broers dat te verhinderen. Een film vol gekte en vol geweld.
The shell collector
Op een klein eiland met een strandje woont een oude blinde schelpenverzamelaar. Met zijn stok wandelt hij langs de vloedlijn en pikt daar de mooiste schelpen op. Op zekere dag vindt hij een aangespoelde vrouw op het strand. Hij neemt haar mee naar zijn huisje. Ze blijkt een kunstenares te zijn van wie de hand verlamt is waardoor ze niet meer kan schilderen. Dankzij de beet van een weekdier in één van de schelpen van de verzamelaar komt ze in een trance en blijkt ze achteraf op wonderbaarlijke wijze genezen. Ze blijft bij de blinde man wonen tot hij haar wegstuurt. Dan gaat haar verhaal de wereld in. Via de radio horen we dat er een vreemde epidemie heerst op het vaste land. Al snel komt de zoon van de verzamelaar opdagen met een grote groep mensen die ook genezen willen worden. De rust van de schelpenverzamelaar is voorbij.
The Shell Collector (van Yoshifumi Tsubota) is een prachtige poëtische film met schitterende onderwateropnamen. Mijn hoogtepunt van het festival.
He hated pigeons
Niet zelf uitgekozen maar een gekregen kaartje. Ik ben voorbereid op een trage film met mooie beelden van het landschap van Chili. Een jonge homoseksuele man (Pedro Fontaine) is zijn partner verloren. 's Nachts is die uit de tent verdwenen waar ze samen sliepen en verongelukt. Hoe en waarom blijft onduidelijk. Hij besluit de tocht die ze samen zouden maken, van noord naar zuid door heel Chili, te voltooien.
He hated pigeons (Ingrid Veninger) valt tegen. Als ze me zouden hebben verteld dat de film in Zwitserland of Oostenrijk was opgenomen dan had ik het ook geloofd. De veerboot ziet er uit als elke andere veerboot in de wereld. Het verhaal is mager.
De man reist door Chili, wordt vanwege zijn homoseksualiteit aangevallen door iemand die vindt dat er te veel naar hem gekeken wordt, hij neemt een liftster mee (regisseuse Ingrig Veninger) en later nog een drietal lifters met wie hij 's avonds rond het kampvuur zit. Totdat hij uiteindelijk zijn auto laat staan en alleen met een rugzak het bos in wandelt. Slaapverwekkend.
Les Ogres
Een theatergezelschap reist met een grote circustent door Frankrijk en speelt in die tent twee eenakters van Tsjechov, De Beer en De Bruiloft. Het drama begint als één van de hoofdrolspeelster uit de nok van de tent op de vloer te pletter valt omdat Deloyal, de broer van de artistiek leider, het touw niet goed heeft vastgemaakt. Er moet onmiddellijk een vervangster geregeld worden en François (François Fehner), de leider van het gezelschap belt Lola, de enige die de rol kent en direct mee kan spelen. Een nadeel: François heeft in het verleden een amoureuze verhouding gehad met Lola (Lola Dueñas). Na drie maanden keerde hij terug bij zijn vrouw (Marion Bouvarel) en dochter (Inès Fehner) maar het is begrijpelijk dat vrouw en dochter de komst van Lola niet met vreugde tegemoet zien. De familieperikelen tussen vader, moeder en dochter vormen de eerste belangrijke verhaallijn in Les Ogres van Léa Fehner.
De tweede belangrijke verhaallijn die soms met de eerste samenvalt is de zwangerschap van Mona (Adèle Haenel). Zij is zwanger van enfant terrible Deloyal, de man die het touw niet goed vastmaakte, die voor de grap de vrouw van François bij opbod probeert te verkopen, die schoolkinderen vertelt wat sodomie is en die een gigantische ruzie veroorzaakt in het restaurant waar de hele troep zit te eten en zit te bedenken wat ze moeten doen als de dochter van de artistiek leider boos is weggelopen. Kortom, een intrigant die voor veel humor in de film zorgt maar tegelijk voor veel drama's.
Veel van de spelers spelen hun rol met hun eigen naam en de achternaam Fehner bij twee spelers en de regisseuse doet een familieproject vermoeden. De theatervoorstelling die in de film gespeeld wordt is duidelijk een bestaande voorstelling waar het verhaal van de film omheen is geweven.
Het is een caleidoscopische film geworden met heerlijke accordeonmuziek (van Philippe Cataix die zelf meespeelt). Wervelende scènes met heel veel mensen tegelijk zodat je soms niet weet waar je kijken moet. Hele grappige ook, zoals de drie vrouwen die de vrachtwagenchauffeur vanuit hun auto uitdagen. De kudde koeien die het terrein oploopt en bezit neemt van de circustent. Een verhaal met een lach en een traan, maar zoals ik iemand hoorde zeggen na de film: "Het gebeurt niet vaak dat mensen zo zitten te lachen bij een film." En dat is waar.
Reacties