Nick Hornby: High Fidelity

Een boek voor liefhebbers van gramofoonplaten en musicassettes, dat is High Fidelity van Nick Hornby. De hoofdpersoon, Rob Fleming, is eigenaar van een kleine platenzaak in het noorden van Londen, een zaak voor de liefhebber die hij beheert samen met twee soortgelijke idioten die net als hij gek zijn van popmuziek. Liefhebbers van lijstjes zijn het ook. Het boek begint met de meest memorabele breuken in zijn liefdesleven en met de breuk met zijn huidige vriendin, Laura. Dat is de liefde om wie het draait in het boek en in het leven van haar ex Rob.

Zelf ben ik niet echt een platenverzamelaar maar ik houd wel van plaatjes draaien en van popmuziek. Ook ik maakte vroeger musicassettes met de mooiste liedjes voor mijn liefjes. Daarom is dit boek in zekere zin een feest van herkenning. Ook de tijd waarin High Fidelity speelt en de muziek die daar bij hoort is grotendeels mijn tijd. Madness, The Clash, die tijd en die muziek.

Het boek is serieuzer dan ik had verwacht, zeker na het zien van de film en na het lezen van About a boy van Nick Hornby dat ook een serieuze ondertoon had, maar een stuk grappiger is. Terwijl filosofe Simone van Saarloos momenteel een pleidooi houdt voor het singles-bestaan is dit boek een grote ode aan de monogame liefde, de liefde voor die ene, een romantisch beeld. Maar hoe kan het anders als de hoofdpersoon is gevormd door het luisteren naar een wagonlading vol romantische popsongs.

Als lijstjesfreak heb ik zelf op Spotify een uitgebreide lijst gemaakt van liedjes die genoemd worden in het boek en bij alle artiesten die genoemd worden heb ik een favoriet liedje gekozen. Alleen om ook Walking on sunshine op die lijst te zetten, dat op de lijst van platenverkoper Barry staat om de maandagmorgen op te vrolijken,... dat vond ik te ver gaan.